|
słuchałam Cię uważnie, zatapiając się w Twoim błękitnym spojrzeniu, zapominając o całym świecie. później, czytałam już tylko z ruchu Twoich warg. absurdalnie rzecz biorąc, po tym zostało mi już tylko komunikować się z Tobą, za pomocą spojrzenia. potrafiłam z Twoich niebiańskich oczu, odczytać każdą emocję, czułam Twój ból i każde uczucie rozdzierające Cię od środka. a dzisiaj? już nawet, z oczu czytać sobie nie pozwalasz.
|
Dodaj komentarz
