|
Babciu, Dziadku, przepraszam. Tak bardzo mi przykro że nawet nie mam jak złozyc wam życzeń. Chciałabym was odwiedzić, przytulić i posłuchać historii dziadka z wiecznym poczuciem humoru. Przepraszam i tak bardzo za wami tęsknie. Nawet nie mam jak zadzwonić. Bo co niby mam powiedzić?! Wszystkiego najlepszego?! Przecież takie zyczenia nie zawsze są szczere. Ja chcę was zobaczyć w realu. Nie chcę głupkowato telefonować. Ale obiecuje. Przyjadę tak wcześnie jak tylko dam rade. Całuję, wasza 29 wnuczka :*
|
Dodaj komentarz
