|
Co robić, gdy kiedyś odmierzało się czas do wieczora - by w Jego ramionach zasnąć, wsłuchując się w bicie serca, wyrywającego się do mnie z Jego piersi, a teraz przeklina się zachodzące słońce za to, że mrok zsyła na i tak już mroczną duszę... Gdy wielki kiedyś, błyszczący księżyc, będący świadkiem miłości zagubionej pośród bloków, sięgającej gwiazd, teraz jest blizną, co noc na nowo rozrywaną w najokrutniejszy sposób... Co robić, gdy nawet najmniejszy zakamarek ciała, każdy centymetr skóry domaga się Jego dotyku, a wokół pustka chodzi od ściany do ściany... Gdy dusza pragnie Jego bliskości, oczy wszędzie Jego twarzy wypatrują a uszy wsłuchują się w otaczające dźwięki, próbując odnaleźć Jego szept... Co robić, gdy miłość tnie jak nóż, a mimo to każdego dnia dobrowolnie sama sobie ciosy zadaję...
|
Dodaj komentarz
