|
cz. 1
Usiadła na środku swojego pokoju. Nie lubiła się nad sobą użalać, nie mówiła o tym co ją boli. Przychodziły takie momenty, w których po prostu potrzebowała pobyć tylko ze swoim życiem i problemami. Wtedy nie potrzebowała niczyjej pomocy. Chciała siedzieć i myśleć o swoim życiu. Nie obchodziło jej to czy ktoś zobaczy jej łzy. Nie wstydziła się ich. Potrzebowała samotności. Często nie dawała sobie rady. Mimo młodego wieku przeszła wiele. Zastanawiała się czy kiedyś o tym wszystkim zapomni i zacznie nowe życie. Wiedziała, że nie da rady zapomnieć o tym co się wydarzyło. Całe życie wirowało jej przed oczami. Bolało ją to. Cierpiała, płakała, nie dawała sobie rady, ale nie mówiła o tym nikomu. Nie umiała o tym mówić, nie chciała, bała się. Nie potrzebowała litości i współczucia. Była zamknięta w sobie.
|
Dodaj komentarz
