Na ławce w parku. Siedzę... I rzeczywistość mnie nie dotyczy. Wszystko dzieje się gdzieś obok. Czas mija. Ludzie mijają. Mijają mnie i siebie nawzajem. I przemijają. A mnie to nie dotyczy. Siedzę... Na ławce w parku. I tylko ta łza, co spływa po policzku przypomina mi, że jestem człowiekiem.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!