|
[Część 1]Siedziała przy biurku, kurczowo ściskając komórkę. Wpatrywała się w małe uśmiechnięte słoneczko w prawym dolnym rogu ekranu.
Stwierdziła.. Nie no w sumie nic nie stwierdziła. Bo tu nie ma co stwierdzać. Bo jak by coś stwierdziła to by samą siebie okłamała.
Dopuściła tylko do siebie jedno wyjście. Musi przestać być zawziętą optymistką. Jej poglądy opierają się głównie na
nieuzasadnionym zadowoleniu z ogólnego stanu rzeczy. Do teraz opierała się tylko i wyłącznie na własnej wyobraźni..
Tzn głównie na nadziei. Może wmawianie sobie czegoś nie jest złe, ale nie na dłuższą metę.
Rzeczywistość?.. czyli wszystko co istnieje i jest na 100%, a świadomość? jakiś dziwny stan psychiczny, człowiek zdaje sobie sprawe ze zjawisk wewnętrznych, własnych procesów myślowych oraz zjawisk zachodzących w środowisku zewnętrznym i jest w stanie na nie reagować.
|
Dodaj komentarz
