siedziałam z najbliższą koleżanką na ławce. był wf. nikogo dookoła nie obchodziło kto co robił. spojrzałam na nią i zobaczyłam łzy. płynęły ciurkiem z jej czekoladowych tęczówek. poprosiła żebyśmy wyszły z sali. nienawidziła kiedy ktoś pytał się jej co się stało. wiedziałam o tym. gdy weszłyśmy do szatni ona tak bardzo zaczęła zanosić się płaczem. Co jest? zapytałam . 'umieram. tzn. wczoraj dowiedziałam się że mój dziadek ma raka. siedziałam na ławce z nim i ściskałam jego dłoń. powiedział mi ; nie boje się śmierci kochanie. boje się bólu." i wtedy zaczęła tak strasznie płakać a ja uświadomiłam sobie jak życie potrafi być kruche. kurwa.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!