|
szukając ludzkiej prawdy, przeszłam tak wiele ścieżek, że nie jedna osoba zatamowała by ten przeciek. nie jedna osoba odpuściła swą wyprawę, lecz ja się nie poddałam, omijałam swój przystanek. w pogoni za życiem potrafię wszystko porzucić, tak szybko i tak łatwo, że nie zdążysz się rozbudzić. po co się trudzić? w końcu odnalazłam swoje szczęście, zaciskam dłoń i wypuścić go już nie chcę. liczę do trzech, za każdym razem oddycham głębiej. czekam na prawdę, opanował mnie już bezdech. martwa cisza syczy, wypuszczając swą historie czytanej opowieści, tworząc dla siebie teorię. w poszukiwaniu prawdy jestem w stanie oddać życie, zejść na złe ścieżki, złamać moje obietnicę. podejdź do mnie blisko przytul mnie do swego serca, pokaż drogę, która nie jest aż tak bardzo kręta.
|
Dodaj komentarz
