Kawałek z życia boli bardziej niż jego całość, Zawołać o pomoc okazuje sie czymś za mało, Nie wystarczy podać mi reki na zakręcie Gubię sie gdy mam przed sobą tą ciemną przestrzeń Idąc przed siebie, próbując zapomnieć Potykam sie o fakty i o miliony tych wspomnień Pytam się siebie, jak długo wytrzymam Bo tracę juz grunt, nie mam sie czego przytrzymać, Zdana na siebie, próbuję z tym walczyć, I dopisać znów marny scenariusza ciąg dalszy....

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!