|
(cz 2)Próbował się dobić. Drzwi wejściowe były zamknięte w odpowiedzi dało się słyszeć jedynie skamlenie psa. Czuł, że dzieje się coś nie dobrego. Tylko to skłoniło go do zajścia w te strony, przecież od ich rozstania minął ponad miesiąc nie miałby tu czego szukać. Zniecierpliwiony postanowił poczekać na klatce. O tej porze zazwyczaj pracowała. Po kilku godzinach krew zaczęła wypływać przez szparę pod drzwiami. Spanikowany próbował je wyważyć, udało się. To co zobaczył było najprawdopodobniej najgorszym co kiedykolwiek mógł widzieć. Rzucił się by zatamować krwawienie. Kiedy dotknął jej zimnego ciała, czuł ustające tętno, resztkami sił otworzyła na chwilę oczy i uśmiechnęła się. Głowa bezwiednie opadła na oparcie. ‘NIE!’ krzyknął.
|
Dodaj komentarz
