|
Odeszła z opuszczoną głową, jak maleńkie dziecko skarcone przezrodzica. W oczach łzy wielkości ziarenek grochu zasłaniały jej widoczność. Co rusz wpadała na drzewa wyrastające nagle z podziemi. Mimo minusowej temperatury nie czuła zimna... Bo on... On pokochał kogoś innego.
|
Dodaj komentarz
