|
było już późno, brat spał w swoim pokoju, nie miałam po co siedzieć z rodzicami, więc poszłam bez słowa do siebie. siedziałam z laptopem na kolanach, z włączonym tvn-em, nie ma to jak durna komedia na depreche, kiedy przyszedł tata. chciał pogadać. odłożyłam laptop i spojrzałam na niego -nie wiem jak zacząć, jesteś w głupiej sytuacji. jest ciężko, bo to był świetny chłopak - w oczach stanęły mi łzy - mi też jest trudno bez tej pogłupiałej blondyny - mimo, że łzy spływały po policzku, zaśmiałam się - ale no czas leczy rany - tato, może już przyznaj co? to, że czas wie gówno o tych całych bliznach- spojrzałam na niego - myślisz, że nie wiem? że nie mama była tą pierwszą wielką miłością? wiem, że była inna. wiem, że planowaliście przyszłość. wiem, że była w ciąży, wiem że zginęła w wypadku samochodowym, wiem to że prowadziłeś i wiem, że to było mega zajebiście trudne dla ciebie i nie żyje ci się łatwo. przytulił mnie i płakaliśmy razem . on 20 lat temu przeżył piekło.
|
Dodaj komentarz
