|
Zawsze jest powód, choć nie ma wyjaśnień,
tylko skrzydła co prowadzą prosto z nieba na parter.
Ja się nie dam bo walczę, póki krew w moich żyłach,
z naszych serc nasza siła, każdy dzień, każda chwila.
Uwierz wstyd mi, za ten czas, za to miejsce,
ludzi wartości, bo ten świat zgubił serce.
Powieszeni na szelce, sto metrów nad przepaścią,
czy to koniec, początek? Proszę przerwij to bagno.
|
Dodaj komentarz
