 |
zapomnianaprzezwszystkich.moblo.pl
Cz.3 Powiedz proszę czy Ty jeszcze kochasz mnie. Wtedy były słodkie spojrzenia teraz wszystkie chwile bledną. Po co dalej kocham skoro nie wierzę już sobie? Patrz
|
|
 |
|
Cz.3
Powiedz proszę, czy Ty jeszcze kochasz mnie. Wtedy były słodkie spojrzenia, teraz wszystkie chwile bledną. Po co dalej kocham, skoro nie wierzę już sobie? Patrzę, fotografie i tonę w bólu. Najgorsza z wizji, które miewam jest ta, w której widzę Ciebie, jak cierpisz, wiem wtedy co mam zrobić, ale to boli. Twoje cierpienie, sama myśl o tym, że mógłbyś cierpieć... cholernie mnie boli. Tylko Ty się w moim życiu liczysz, nikt inny.
/zpw
|
|
|
|
Cz.2
Już nie wierzysz w nas? Proszę. Wiesz… nie potrafię już bez Ciebie żyć, bo tylko Ty znajdywałeś moje sny. Nadal w nich trwasz, uparcie nie chcesz ich opuścić. Nie chcąc zostawić w spokoju mych myśli, rozumu, tym bardziej serca. Jestem idiotką, która tęskni nocami. Dasz mi szansę? Uwierzysz we mnie? Uwierzysz w siebie? Uwierzysz w nas? Proszę. Chciałabym umrzeć, ale tak tylko na chwilę. Umrzeć i zobaczyć jak na tą informację zareagujesz. Do jakiego stopnia się przejmiesz, a potem wrócić i wiedzieć, czy jestem dla Ciebie coś warta, czy coś znaczę, cokolwiek. Chciałabym zrozumieć Twoje postępowanie. Wracam myślami, chwilami nie mogę znieść ciszy. Wracam oczami do nocnych wiadomości, na policzkach widnieją słone łzy, oznaczające tęsknotę.
|
|
|
|
Cz.1
Chciałabym, abyś był szczęśliwy. To czy ze mną, czy z kimś innym nie ma znaczenia. Pragnę tylko Twego szczęścia. Jednak czuła bym się bardzo wdzięczna, jeżeli właśnie ja byłabym osobą, która Cię uszczęśliwiła. Jeżeli miałoby tak nie być... nie miałabym Ci tego za złe, jeśli tylko będziesz szczęśliwy. Miałabym uciechę z Twojego szczęścia, bo to właśnie ono jest dla mnie najważniejsze. Twoje szczęście, Twoja osoba... tylko to się liczy. Błysk w Twych oczach, błysk szczęścia... ten, który widziałam tak wiele miesięcy temu... jest dla mnie najcenniejszy, cenniejszy od wszystkiego innego. Tylko jak ja mam bez Ciebie żyć? Nie ufam już swojemu własnemu „ja”. Nie zniszczyłam wszystkiego, a uczucia są daleko. Życie straciło sens, straciło smak swój. Pamiętam słowa, które zabolały mnie tak strasznie, jak szczęście wygląda dawno temu już zapomniałam.
|
|
|
|
Koniec ->
Jak jest teraz? Różnie. Raz lepiej, raz gorzej. Jednak żyję z myślą, że już niedługo się zobaczymy. I wrócimy do tego co było, chociaż na chwilę.
***
Tak bardzo mi Ciebie brakuje…
Tak bardzo tęsknię za Tobą…
Tak bardzo Cię kocham…
/zpw
|
|
|
|
Cz.3
„Pokażę Ci, co znaczy kochać i poświęcić się bez reszty. Daj mi tę ostatnią szansę, się przekonasz.” Czym jest dla mnie szczęście? Szczęście jest Nim. Każdym Jego ruchem, gestem, oddechem, słowem… całym Nim.
Drugi taniec?
Nie pamiętam go aż tak idealnie jak pierwszego. Nie pamiętam każdego kroku, każdego gestu… Owszem, pamiętam. Ale jednak ten pierwszy… to było coś. Było jakoś tak… sama nie potrafię tego określić. Inaczej? Lepiej. Lepiej? Nie lepiej, jak w niebie. A, żeby to tylko jak w niebie…
Tamten dzień pamiętam jak gdyby było to pięć minut temu. Potrafię wracać do niego i wracać… Świadomie, bądź nie. Ale wracam do tego dnia zawsze. Czasem z uśmiechem na ustach, innym razem ze łzami w oczach. Jeszcze kiedy indziej z tym i tym jednocześnie.
|
|
|
|
Cz.2
W odpowiedzi lekko się uśmiechnęłam i zaczerwieniłam jeszcze bardziej.
Nie potrafiłam tańczyć, nienawidziłam tego szczerze. Wolałam zapaść się pod ziemię, niż tańczyć. Ale tym razem nie wykręciłam się, zrobiłam to. Sama nie wiem dlaczego.
A potem był On, ja. My i nasz taniec. Nasze gesty, nasz dotyk, wspólne uśmiechy i słowa, które zapamiętam na zawsze.
Po tańcu, podziękował mi i odszedł.
Później podszedł po raz kolejny.
Pierwsze co zauważyłam patrząc na Niego tego dnia były oczy. Te płomyki w nich, które widzę do dziś. Tuż po nich, był uśmiech. Równie zniewalający. Co jeszcze pamiętam? Pamiętam ciepło Jego dłoni. Poczucie bezpieczeństwa, kiedy znajdowałam się w Jego ramionach. To szczęście w tych oczach. Było, jest i będzie ono dla mnie najważniejsze. Bez względu na to co się stanie. Zawsze. Czym jest dla mnie zawsze? Na pewno nie jest pustym słowem, którego nie dotrzymam. „Zawsze” oznacza dla mnie, że zawsze.
|
|
|
|
Cz.1
Wspomnienia.
Dziesiąty lipca 2010 rok. Wesele. Sala przystrojona na biało. Stroiliśmy ją dzień wcześniej. Dmuchaliśmy balony. Żółte i niebieskie. Dzień następny. Poprawiny. Jedenasty lipca. Przełom godzin szesnastej i siedemnastej. I On. Brunet, zielone oczy, podchodzący do mnie od tyłu. Siedziałam z kuzynkami przy stole. Był ubrany w czarne spodnie i szarą koszulę. Na twarzy miał czarujący uśmiech. Lewy policzek miał uniesiony ciut wyżej od prawego. Zauważyłam Go już w poprzedni dzień. Nie podeszłam pierwsza, liczyłam na Niego. I stało się.
- Jak masz na imię? – zapytał.
- Paulina.- odpowiedziałam Mu.
- Czy Paulina zatańczy z Arkiem? – zapytał po raz drugi.
- Zatańczy, ale nie umie, ale zatańczy.- odpowiedziałam skrępowana. Dość dziwnie ułożyłam to wyrażenie.
I poszliśmy na parkiet, trzymając się za ręce.
- Nie bój się.- powiedział, zanim jeszcze dotarliśmy.
- Nie potrafię tańczyć.- wyznałam Mu.
- Nauczę Cię.- odpowiedział z pewnym siebie wyrazem twarzy.
|
|
|
|
Zabrałeś mi wszystko. Siebie mi zabrałeś./zpw
|
|
|
|
"Bez Ciebie tracę siebie. Którą z dróg mam wybrać? Nie wiem. Odebrałeś mi nadzieję."
|
|
|
|
Nawet oddycha się bez Ciebie truniej./zpw
|
|
|
|
Łatwo jest powiedzieć komuś: Mała, nie płacz. Nie?/zpw
|
|
|
|
Dodaj komentarz