 |
zamknijmordesuko.moblo.pl
Jakoś mi pusto. Jakoś moje serce krzyczy echem.
|
|
 |
|
Jakoś mi pusto. Jakoś moje serce krzyczy echem.
|
|
|
|
A po ilu kieliszkach Ty się uśmiechasz ? [net]
|
|
|
|
Całe życie nie można żyć bez życia.
|
|
|
|
I niczym w czerwonym kapturku. Jesteś bezlitosnym, głodnym wilkiem, napotykasz mnie na drodze, a gdy ja nie chcę się z Tobą podzielić czymś co chcę wnieść do mojego życia. Idziesz i podstępnie zabierasz mi życie, tak jak wilk zjadł babcię. Szukam u kogoś pomocy, natrętnie chodzę różnymi drogami by znaleźć leśniczego, który pomógłby mi uratować moje życie. Ale go nie ma tak samo jak mojego życia. Po prostu, ot tak - nie ma.
|
|
|
|
Kto Cię stworzył ? Skoro Bóg pomyłek nie popełnia.
|
|
|
|
Nie my nie jesteśmy dziećmi kwiatu, dziećmi pokoju. Jesteśmy zupełnym przeciwieństwem tego - jesteśmy dziećmi buntu. Lubimy przeklinać, pijemy na umur, palimy dla poprawy humoru, malujemy po morach chcąc wyrazić w jakikolwiek sposób siebie, bijemy się dla rozrywki, nie ochodzi nas jutro, nie przejmujemy się przyszłością. I to ich boli. To boli tych parszywych ludzi, boli ich, że żyjemy pełnią życia. Wkurwia ich fakt, że mamy takie życie o jakim oni marzą od kiedyś aż do tej pory.
|
|
|
 |
nie mamy prawa istnieć osobno.
|
|
|
|
Trudno jest zapomnieć coś, co było przedtem Twoim całym światem, Twoim wszystkim, no nie ?
|
|
|
|
Nie lubię oglądać zdjęć. Wspomnienia wracają, oczy pieką od łez, serce boli, rany się na nowo otwierają, oddychanie staje się trudniejsze, dłonie drżą. Bo przecież wspomnienia nie staną się na nowo rzeczywistością..
|
|
|
|
Nie tak łatwo jest walczyć o własne szczęście z kimś, kto poznał je już wcześniej.
|
|
|
|
Przeglądam fotografie i przypominam sobie jaka kiedyś byłam. Zdjęcie sprzed dobrych kilku lat. Siedzieliśmy na trzepaku, ja i paru innych znajomych, za nami piaskownica w której była reszta podwórkowych łobuzów. Uśmiechamy się w obiektyw aparatu, którym moja matka robi nam zdjęcie z pierwszego piętra bloku, mojego mieszkania. Uśmiech jest dla nas czymś codziennym, właściwie był. Teraz ? Teraz jest inaczej. Piaskownica w strzępach, nie ma w niej nawet piachu, a zamiast niego pasie i kocie gówna. Trzepak zakazany dla dzieci, stoi ledwo trzymając się ziemi. Jednak one nie czuję jego braku, wolą grać w jakieś durne gry przed komputerem. My, nasza paczka, zamiast uśmiechu mamy butelkę Finlandi albo zgrzewkę piw. Paczki już nie ma, jesteśmy osobno, samotni.
|
|
|
|
Dodaj komentarz