 |
|
bulimioreksjo - ty parszywa suko, kocham cię.
|
|
|
|
ja, pro ana, chcę przekazac, iż chcę perfekcję osiągnąc.
bulimioreksjo, zżyłysmy się chyba za bardzo, nie sądzisz?
to straszne. nie chciałabyś już odejść tak na zawsze?
nie? to dobrze.. tęskniłabym chyba.
|
|
|
|
To ona mnie znalazła i wybrała spośród tłumu.
Na pytanie 'dlaczego ja?' odpowiadała, iż doszła do wniosku, że jestem silniejsza niż inni,
jestem ambitna i dlatego mogę osiągnąć wszystko, jeśli tylko zechcę.
Powtarzała mi swoim zachrypniętym, nieprzyjemnym głosem, który przyprawia o dreszcze,
że mam silną wolę i cokolwiek by się działo i nie działo nie ma szans na to, bym się poddała.
Mówiła, że tu nie ma odwrotu.
A ja jak głupia.. jak głupia.. musiałam jej posłuchać.
|
|
|
|
Serduszko, nie płacz, nie łam się, proszę..
Cichutko, nic się nie dzieje, przecież każdy może się potknąć,
bo ktoś lub coś podstawi mu nogę.
Ty się tym nie przejmuj.
Silne jesteś, Serduszko, pamiętaj.
Nie poddawaj się.
Nie bój się dnia dzisiejszego, ale też nie tęsknij za dniem wczorajszym..
Rozumiesz?
|
|
|
|
boję się, choć wiem,
że nic złego nie wydarzy się..
to jednak boję się.
lęk ogarnia serce me.
naprawdę, boję się.
|
|
|
|
Nie mogę jeść, przeciez nie powinnam. I tak jestem gruba, zajmuję za dużo miejsca.
Brzydzę sobą i swoim ciałem, choć inni mówią, że jest z nim wszystko w porządku.
Jestem paskudna. Jestem problemem i utrapieniem dla innych, a przede wszystkim dla samej siebie.
Pragnę jeśc jak wszyscy inni. Chcę wpieprzać pączki i faworki bez wyrzutów.
Chcę jeść tak jak wszyscy inni. Ale nie mogę sobie na to pozwolić.
Muszę ujrzeć swoje kości, bo z każdym dniem coraz bardziej siebie nienawidzę.
Boję się, że dojdzie do tego, że wytnę sobie kawalek brzucha czy uda.
Czuję się potwornie.
|
|
|
|
-Jest do kitu. Jest źle.
-A czy ja mowiłem, że będzie dobrze?
-Nie.. Niby nie, ale jednak miałam nadzieję.
-Wierzysz w cuda?
***
-Jesteś egoistką.
-Nie jestem egoistką. Jestem po prostu uparta.
***
-Zaiponowałaś mi.
-Ja? Czym?
-Inteligencją.
Pozdrawiam Panie Doktorze.
|
|
|
|
Odkryłam, dlaczego straciłeś zdolność kochania - Ty po prostu za bardzo przyzwyczaiłeś się do samotności. / xpannaxniktx
|
|
|
|
A teraz uśmiecham się do siebie, bo podobno ludzie potrafią nie tylko ranić i odchodzić. Ktoś mi kiedyś powiedział, że wracać tez potrafią. To urocze. Tylko pytanie, czy to wszystko dostanie drugą szansę. / xpannaxniktx
|
|
|
|
Obiecałam sobie na początku naszej znajomości, że będę trzymała Cię na dystans, a kroki będę stawiała powolutku. Niestety, nie wyszło. Nici z moich zamiarów i postanowień. Biegniemy z wysoką prędkością, zbyt wysoką. I boję się.. boję się, że przez ten niepohamowany i niechciany pośpiech rozbijemy się. A wiesz co jest najgorsze? Że ja nawet nie umiem przycisnąć hamulców. Nie umiem zareagować na znak 'STOP' i pędzę jak wariatka. Boję się o przyszłość. Boję się, ze odłączysz się ode mnie w tym biegu. Tak po prostu znikniesz, przestaniemy się trzymać razem, a nasza jedność stanie się dwoma częściami.. / xpannaxniktx
|
|
|
|
A gdy tracimy przyjaciela - tracimy sami siebie. Tracimy nadzieję i wiarę w lepsze jutro. / xpannaxniktx
|
|
|
|
Wiesz.. między nami tkwi jakiś podstawowy konflikt. / xpannaxniktx
|
|
|
|
Dodaj komentarz