 |
|
„- I będziesz mi odtąd przyjacielem?
- Nie, wstydziłabyś się mnie przez całe życie, tym więcej, im lepiej byś mnie
poznawała, a ja bym tego nie zniósł.”
|
|
|
|
„Jakże ponure jest życie w tym domu! - dumałem jadąc z powrotem. - Gdyby ją i
mnie połączyło uczucie (jak sobie tego życzyła zacna niania), gdybyśmy oboje przenieśli
się do ruchliwego miasta, zrozumiałaby Katarzyna Heathcliff, że życie może być bardziej
romantyczne niż bajka!”
|
|
|
|
„Gość, który nie zamierza więcej powrócić, bywa mile
widziany.”
|
|
|
|
„- On jest bezpieczny, a ja wolna - odrzekła. - Powinnam więc czuć się dobrze, ale
- ciągnęła z niepohamowaną goryczą - tak długo zostawiliście mnie sam na sam
z umierającym, że czuję i widzę tylko śmierć, jakbym sama miała umrzeć.”
|
|
|
|
„- Pożałujesz, że jesteś sobą.”
|
|
|
|
„Wiem, że mnie kocha: właśnie dlatego i ja go kocham.”
|
|
|
|
„Jeżeli chcesz, możesz się ze mną rozstać, pozbędziesz się jednego utrapienia. Ale chcę, Katarzyno, byś uwierzyła w me zapewnienie: gdybym mógł być tak dobry, uczynny i miły jak ty, to bym się nim stał.
Zależałoby mi na tym bardziej niż na posiadaniu twego szczęścia i zdrowia. Właśnie dzięki twej dobroci pokochałem cię serdeczniej, niż gdybym sam był godny ciebie. I chociaż nie potrafię, nie mógłbym ukryć mej natury, żałuję tego i nie przestanę żałować aż do śmierci!”
|
|
|
|
„- Zapij swój zły humor. I poczęstuj swoją niegrzeczną ulubienicę i mojego pieszczocha. Herbata nie jest zatruta, choć z mojej ręki.”
|
|
|
|
„- Nie, proszę, nie całuj mnie. To mi dech zapiera!”
|
|
|
|
„- Masz słuszność, Ellen, ale żadna kara, która by spadła na Heathcliffa, nie byłaby dla mnie radością, o ile nie mogłabym się do niej przyczynić. Wolałabym nawet, żeby cierpiał mniej, byleby to było przeze mnie i byleby on o tym wiedział. Przebaczyłabym mu wtedy, kiedy mogłabym odpłacić okiem za oko, zębem za ząb, skurczem bólu za każdy skurcz bólu, kiedy mogłabym poniżyć go tak, jak on mnie poniżył. A że pierwszy mnie skrzywdził, niech pierwszy błaga o przebaczenie. Wtedy, Ellen, dopiero wtedy mogłabym zdobyć się na odruch wspaniałomyślności. Ale ponieważ nie mogę się zemścić, więc i przebaczyć nie mogę.”
|
|
|
|
„Dosyć już mam tego wszystkiego; zemściłabym się z radością, byle zemsta nie zwróciła się przeciwko mnie. Ale zdrada i gwałt to broń obosieczna, groźniejsza dla tych, którzy się nią posługują, niż dla przeciwników.
-Gwałt i zdrada są sprawiedliwą odpłatą za gwałt i zdradę - krzyknął Hindley. – Niewiele warta twoja miłość, jeżeli nie możesz wytrzymać na śnieżycy! Zostawiałeś nas w spokoju, póki trwały pogodne księżycowe noce, ale za pierwszym podmuchem zimy znów pędzisz pod dach. Wiesz, Heathcliffie, na twoim miejscu położyłabym się na jej grobie i zdechła jak wierny pies. Czy świat może mieć teraz dla ciebie wartość? Dałeś mi aż nadto wyraźnie do zrozumienia, że Katarzyna była całym szczęściem twojego życia. Nie wyobrażam sobie, jak możesz żyć bez niej”.”
|
|
|
|
„- To nie człowiek, a do mojego miłosierdzia nie ma prawa! Oddałam mu serce, a on je zdeptał i odrzucił. Ludzie pozbawieni serca nic już czuć nie mogą, jakże więc mogę mu współczuć? Nie pożałowałabym go, choćby rozpaczał do ostatniego tchnienia i płakał za Katarzyną krwawymi łzami. O, nie!”
|
|
|
|
Dodaj komentarz