 |
princescolors.moblo.pl
''spokojnie chcę oddychać i nie dusić się ze sobą.''
|
|
 |
|
''spokojnie chcę oddychać i nie dusić się ze sobą.''
|
|
|
|
od tamtego dnia wiele się zmieniło,z uśmiechu na twarzy nie pozostało mi już nic. kolor piwnych tęczówek prawie wyblakł. z każdym dniem zmywał się razem z łzami,które wylewam,co noc. smutek,rozpacz,ból stał się dla mnie priorytetowym nałogiem. a sylaby jego imienia wciąż odbijają się od pustych ścian mojego ponurego pokoju w tył.
|
|
|
|
twoje pocałunki leczą z każdej tęsknoty.
|
|
|
|
gasną światła,milkną usta.
|
|
|
|
mam tą świadomość,na nowo popełniam błędy,błędy życia,które kreślą rysy nie tylko na psychice, dźgając z całej siły w serce,niczym szarpanie skóry dłoni tak tępym kawałkiem potłuczonego szkła, idealnie pobudzając przy tym ból. stoję w miejscu,próbując wymówić szeptem choć jedno słowo, opisujące to jak cierpię,jak odczuwając przebijające ostrze,gdzieś pomiędzy żebrami,przeżywam kolejny marny dzień życia,tak naprawdę wciąż na nowo stawiając je nad przepaścią. próba odwagi, kiedy przez mgłę obserwujesz,jak to co kochasz,w znacznym stopniu oddala się od Ciebie. jak człowiek,któremu oddałeś siebie,swoje życie,gruntownie powierzając przy tym serce,nagle znika jakby za horyzontem,gdzieś w oddali,tak bez słowa,bez pożegnania,bez wartej podkreślenia,obietnicy powrotu. / endoftime.
|
|
|
|
pesymistyczne nastawienie,a w zasadzie wciąż żyję,wciąż nie widzę,a może tak naprawdę nie chcę już widzieć pozytywnych stron tego,że oddycham,że żyję,że jestem. wciąż nie potrafię kształcić pozornych nadziei na kolejny dzień oczekując,że będzie znacznie lepszy niż ten dzisiejszy,wciąż nie chcę wmawiać sobie,że szczęście istnieje,i jest tu,tuż obok tak niewidzialnie,że po prostu jedyne co dostrzegam,to jego minimalną część. wciąż nie chcę błądzić wśród setek kolejnych obietnic,wśród tych marnych słów puszczanych na wiatr,i wśród ludzi,tak prawdziwie sztucznych,znikających z naszej drogi szybciej,niż słońce zachodzące dziś,gdzieś za osiedlami. po prostu nie potrzebuję,nie chcę i nie potrafię. / endoftime.
|
|
|
|
wyobraź sobie.sypanie soli na świeżą ranę,wiesz,z reguły nigdy nie przestaję,nigdy nie potrafię przestać, widok krwi,ten ból daje ukojenie,dogłębnie niszczy niekiedy złudnie dając siłę, by po raz kolejny odwracając się,nigdy więcej się nie poddać,nigdy nie odpuścić,czegoś co daje życie. / endoftime.
|
|
|
|
spójrz,ile jest za nami,ile zadrapanych wspomnień bez przerwy krąży wśród każdego z nas,a pomimo wszystko,nie odrzucamy ich,w dalszym ciągu odtwarzając w myślach bieg tamtych wydarzeń. więź, gdzieś pomiędzy jednym a drugim sercem,choć tak krucha,podobno wymarła wraz z nami,wciąż pulsuje,wciąż w cieniu jakby żyje. jedna dusza w dwóch ciałach,kiedy czujesz, że to co było,nadal jest gdzieś obok,że nie żyjesz tylko dla siebie. i wiedz,że to co kiedykolwiek przysłoniło przyjaźń,wartą nawet poświęcenia samych siebie,nie jest warte tego co czuje serce,tego co być może nieprzerwanie pragniemy czuć,będąc dla siebie nadal,kimś przypuszczalnie cenniejszym od innych. / endoftime.
|
|
|
|
dowiaduje się,że nie mogę polegać nawet sama na sobie. nie mogę się utrzymać,nie mogę patrzeć jak to wszystko wiruje,jak ludzie stają się z każdą minutą żałośniejsi. jak świat popada w paranoje. z myślą o porażce brnę przez barierę życiową. gdy patrzę za siebie,jestem bezbronna,ludzie mnie niszczą,ale jaki sens jest w podążaniu na ślepo? ;udzie zabierają mi wszystko. dumę,godność,honor, szacunek,uczucia i emocje./fuckingreality
|
|
|
|
na samym końcu i tak pozostajesz sam.
|
|
|
|
no dobra,pora się obudzić i spojrzeć przez szybę na szarą i brudną rzeczywistość skażoną tymi wszystkimi ludźmi nie zasługującymi na to by posiadać tak cenny dar życia. nadszedł czas otarcia łez i przywyknięcia do widoku ścierwa. chyba najwyższa pora uświadomić sobie,że pustka,chłód i obojętność,które przeszywają źrenice, nie będą już zaspakajane jego obrazem. nie wypełnią się już jego odbiciem od którego zależał rytm bicia mojego serca. co z tego,że życie nie pozwala nam osiągnąć takiego stopnia szczęścia jakiego pragniemy. liczmy się z tym,że u każdego człowieka, który nie był zwykłym przechodniem pozostawiliśmy cząstkę siebie,której nie odzyskamy. w takich chwilach tracimy ułamek serca,bezpowrotnie. jedyne co należy zrobić to zaakceptować obecną sytuacje./fuckingreality
|
|
|
|
Dodaj komentarz