 |
patkaa9211.moblo.pl
Bo kiedy jestem z Tobą nie ufam samej sobie...
|
|
 |
|
"Bo kiedy jestem z Tobą, nie ufam samej sobie..."
|
|
|
|
"Kiedy nie miałam już nic do stracenia, dostałam wszystko. Kiedy o sobie zapomniałam, odnalazłam samą siebie. Kiedy poznałam upokorzenie i całkowitą uległość, stałam się wolna."
|
|
|
|
"Najważniejsze spotkania odbywają się w duszy, na długo przed tym, nim spotkają się ciała. Zwykle do takich spotkań dochodzi wówczas, gdy dotykamy dna, gdy mamy ochotę umrzeć i narodzić się ponownie."
|
|
|
|
"ZGRZESZYŁAM..." -- moje wiersze i pewna opowieść
|
|
|
|
"To jest życie, nie niebo. Nie musisz być idealna."
|
|
|
|
"Kiedy nie miałam już nic do stracenia, dostałam wszystko. Kiedy o sobie zapomniałam, odnalazłam samą siebie. Kiedy poznałam upokorzenie i całkowitą uległość, stałam się wolna."
|
|
|
|
życie zachwyca
jeszcze drzewa zielenieją
jeszcze fale szumią
jeszcze ptaki śpiewają o świcie
jeszcze horyzont w twoich źrenicach
potężnym chałstem powietrza
przestrzenie nowe otwiera
wyrwij ten knebel paraliżu
ze ścierpniętych niemocą ust
odtrąć palce przerażenia
ściskające Twoje obolałe
poczuciem winy nozdrza
precz z dłonią strachu
zakleszczoną wściekłoścą
na Twoim gardle
odetchnij i posłuchaj
opowiem Ci do snu
banalną historię
przepiękny sen
wyśnij
|
|
|
|
nie mogłeś, kochany
ostrzec uprzedzić krzyczeć
nie mogłeś nawet słowa wyszeptać
ten thriller
to czyjaś głupia historia
koszmarny sen
o przerażeniu i strachu
o braku powietrza
|
|
|
|
gdybym ci to powiedział, najdroższa,
strach sparaliżowałby twoją przeponę -
nie zaśpiewałabyś,
oczy napełniłyby się przerażeniem -
nie zobaczyłabyś,
nie byłoby zaskoczenia,
którego wymaga dobry thriller -
nie poczułabyś.
życie niemożliwie boli.
życie niemożliwie zachwyca.
tak, to możliwe.
|
|
|
|
nikt nie stwierdził "to niemożliwe"
ale nikt nie ostrzegł też
że czasem tak bardzo może boleć
boleć
przerażająco
zaskakująco
paraliżująco
boleć niemożliwie
|
|
|
|
sama sobie mówię:
żyj jakbyś wiecznie żył,
a wtedy śmierć zastanie cię żywego.
przyzwyczajaj się do wszystkiego,
bo wtedy maksymalnie wykorzystasz dany ci czas,
a ból rozstania cię wzbogaci.
zawieś firanki w oknach twojego świata
jakbyś na zawsze tutaj już zostać zamierzał,
i uwierz, że warto jest dążyć z całych sił,
zwłaszcza tam, dokąd tak trudno dotrzeć.
kto ci powiedział, że to niemożliwe?
|
|
|
|
Kto ci powiedział, że wolno się przyzwyczajać?
Kto ci powiedział, że cokolwiek jest na zawsze?
Czy nikt ci nie powiedział,
że nie będziesz nigdy w świecie
czuł się jak u siebie w domu?
|
|
|
|
Dodaj komentarz