 |
paradokss.moblo.pl
boje się że nie zdąże. że nagle okaże się że wszystko się skończyło.
|
|
 |
|
boje się, że nie zdąże. że nagle okaże się, że wszystko się skończyło.
|
|
|
|
Sama. Jestem sama w pokoju. Źle mi. Cisza. Ona jest zła, wiesz? Bo słyszę samą siebie. Swój oddech. Bicie serca. Trzepot rzęs. Ruch kości. Za oknem słońce. Nie lubię słońca. Lubię, gdy na dworze jest szaro. Chłód. Wtedy łatwiej się oddycha. Powietrze jest lżejsze. Szczególnie po deszczu. Gdy pada, niebo płacze.Wiesz co jest w tym dziwnego? Wtedy ja też płaczę. Jest wieczór. Najczęśćiej późny. Noc. Nawiedza mnie smutek. Czuję łzy przy powiekach. Robi się jeszcze ciszej. Ta cisza wręcz odżywa. Rozumiesz? Krzyczy! Tylko ja to słyszę. Bo wewnątrz mnie również rozchodzi się krzyk. Tak bardzo głośny. I chcę się wydrzeć, krzyczeć i płakać, ale nie mogę. Chyba boję się krzyku. Zmiesza się z wrzaskiem ciszy i odbije. Zostanie odepchnięty od ścian i trafi we mnie. Co, jeśli wróci do mnie przez mój słuch i rozejdzie się w środku mnie? Wtedy echo, ono zabije. Zabije mnie od wewnątrz. Pęknie serce, nadszarpnięte łzami duszy. Wciąż skamla. A ja nadal nie potrafię jej uciszyć, łkam wraz nią.
|
|
|
|
Przepraszam, że nie byłam idealną córką. Przepraszam, że nie zdążyłam z tobą porozmawiać, a teraz może być już za późno. Przepraszam, że nie zawsze się przytulałam kiedy miałam na to ochotę, bo wydawało mi się, że jestem już na to za duża. Pamiętam każdą wspólnie spędzoną chwilę, pamiętam jak zajmowałaś się mną, kiedy jeszcze nie potrafiłam składać porządnych zdań. Pamiętam, że byłaś i dlatego nie mogę sobie wybaczyć, że mnie ostatnio brakowało. Kocham Cię mamo i wiem, że będziesz ze mną zawsze i może jesteś dumna, a jeśli nie, to obiecuję, że jeszcze będziesz.
|
|
|
|
Gdyby przypadło Ci przyjść na mój pogrzeb, załamałby Ci się pod nogami grunt? Dostając informację, że kilka minut temu moje serce zwyczajnie przestało bić, upuściłbyś kubek gorącej kawy, osuwając się przy ścianie w dół? Krzyczałbyś i uderzył pięścią w ścianę, by zabić rozrywający ból? Wpadłbyś w atak furii demolując mieszkanie, kalecząc przy tym swoje dłonie od rozbitego szkła? Biorąc do ręki bluzę, wybiegłbyś z mieszkania po wódę, żeby ukoić ból? Wypaliłbyś całą paczkę papierosów, kręcąc przecząco głową, że to nie prawda, że to tylko głupi sen? Nie wierzyłbyś? Nie mógłbyś się z tym pogodzić? Oszalałbyś z tęsknoty do mnie? Szybko zapomniałbyś jaki mam kolor oczu i jak szybko biło mi serce? Rzuciwszy na mój grób białą różę w delikatnym płaczu nieba i zrywającym się wietrze, pożegnałbyś się? Odchodząc, potrafiłbyś dalej żyć, po prostu, jak gdyby nigdy nic? Żyć jak do tej pory. Normalnie. Potrafiłbyś?
|
|
|
|
Ja pierdole. Bądź kurwa miłą na początku relacji, to zaczną Tobą pomiatać, bo przecież "Ty zawsze jesteś miła, dla Ciebie to żaden wyczyn". Aha, na pewno gdy absolutnie nie masz dla mnie czasu ani nawet na tyle dużo szacunku do mnie czy mojego czasu by w ogóle wysilić się na tyle i poinformować mnie wcześniej, że znowu, kolejny raz rzędu odwołujesz spotkanie. To jest kurwa jakiś żart. Mam dosyć. Mam serio kurwa dosyć. Jak chcesz kogoś tak zlewać to nie mnie. Sorry. Już więcej nie zgodzę się na takie traktowanie. Zasługuję na więcej.
|
|
|
|
"Domyśl się, że ze mną jest źle... Przyjdź, przyjdź, przyjdź!... ”
— Michaił Bułhakow
|
|
|
|
Żegnaj mój pechowy romansie.
|
|
|
|
Nie czuła już żalu. Nie była już na niego zła. Nie potrafiła. Wybaczyła, chociaż każdemu, kto usłyszałby jej historię, wydawałoby się to niemożliwe.
|
|
|
|
ta rutyna wypruwa ze mnie cały optymizm.
|
|
|
|
Nigdy nie podejrzewałam, że moja miłość skończy się w tak brutalny sposób. Pourywane w połowie zdania, niedokończone gesty i to uczucie wydłubanych oczu kiedy zabrakło jego widoku. Spodziewałam się, że rozstanie boli, że zaleje mnie cierpieniem i tęsknotą, ale nie sądziłam, że nie damy rady rozstać się jak dorośli ludzie, że mimo setek słów tłumaczeń nic nie będzie jasne, a później Ty odejdziesz nie patrząc mi w oczy. Myślałam, że zasługuję na coś więcej, że należy mi się chociaż słowo "żegnaj", a ja ostatecznie nie dostałam nawet tego. Wiem, że żadne pożegnanie nie jest łatwe, ale jego brak nie jest nigdy dobrym rozwiązaniem. Niby miało mniej boleć, a jednak wypalało dużo większe dziury nie tylko w sercu, ale i na duszy. Pomyliłeś się mówiąc, że tak będzie lepiej dla mnie. Nigdy nie było i ciągle jeszcze nie jest. / napisana
|
|
|
|
Idź i pokaż jaka jesteś seksowna.
|
|
|
|
Dodaj komentarz