 |
|
I najgorsze jest uczucie, kiedy zapada Ci się pierś, jakby ktoś uderzył w nią belką i jesteś pewna, że nie zdążysz zaczerpnąć dość powietrza, żeby przeżyć. I najgorsze jest to, że ostatnio myślę, że nie byłoby takie straszne, gdybym nie przeżyła. Wiem. Byłabym tchórzem, cholernym tchórzem, ale mam dość tego, że wciąż się boję. Nie mogę znieść tego, że martwię się, czy przeżyję kolejną noc bez Ciebie.
|
|
|
|
może przestańmy pieprzyć o miłości , która nie istenieje ?
|
|
|
|
to ja cie stworzyłam ja nauczyłam cie jak być czułym ,jak trzeba mnie rozpieszczać , jak każdego dnia masz starać sie być dla mnie kimś wiecej , to ja nauczyłam cie uczucia ! a i tak wszystko spierdoliłeś , być moze nie umiem uczyć , albo to ty nie jesteś stworzony do tego by 'kochać'
|
|
|
|
dziś kłócąc się ze mną , otworzyłeś swoją szafkę w moim pokoju i wyrzuciłeś z niej wszystkie swoje rzeczy. 'masz, już sam się wyjebałem z Twojego życia. pasuje?'. wiem , że to tylko nerwy i Nasza głupota - ale zabolało niemiłosiernie. w ciągu sekundy, gdy Twoje rzeczy leciały na podłogę Ty zdołałeś wyrzucić się z mojego życia. po tak długim czasie bycia obok siebie - Ty potrafiłbyś odejśc w sekundę.
|
|
|
|
Czekolada i cygara. Chcę Twojej ekstrawagancji i tego, że czasem nie odpisujesz. Bądź chronicznym dupkiem. Jestem kobietą - kocham dupków.
|
|
|
|
Bo dla mnie liczyło się, jak zacząć, a nie jak skończyć. Może dlatego, że wielu rzeczy nie kończyłam. Przerywałam znajomości, urywałam rozmowy. Nie mówiłam nawet "żegnaj". Po prostu znikałam, co wcale nie znaczy, że było mnie coraz mniej.
|
|
|
|
A ja wciąż dryfowałam przez życie jak radosny parostatek z przyczepionymi do burty rozbitkami, ale żadnego nie zamierzałam brać na pokład. Nie chciałam nikogo ratować. Nikogo uszczęśliwiać.
Pragnęłam innych emocji. Chciałam, żeby to mnie wspierano z narażeniem honoru i godności, nawet jeśli wpadłabym do jakiejś kałuży i chciała pokonać rekord kraulem.
|
|
|
|
I jeszcze chciałam, żeby mnie przytulano, tak do końca świata i jeden dzień dłużej.
|
|
|
|
Oczywiście jestem zwolenniczką usamodzielnienia kobiet, równouprawnienia, ale jak to dobrze, kiedy ma się koło siebie kawałek marynarki .
|
|
|
|
Przychodzi w życiu moment, kiedy zaczyna do nas dochodzić, że zależy nam na kimś za bardzo. Stanowczo za bardzo. Zbyt przywiązujemy się do danej osoby. Zaczynamy się bać, że po raz kolejny będziemy tego żałować. Wiemy, że nic dobrego z tego nie wyniknie, a konsekwencje które przyjdzie nam ponosić, są niezwykle bolesne. Zaangażowanie się w znajomość i poświęcenie dla drugiej osoby, a czasami nawet oddanie się jej, niesie za sobą wiele ryzyka. Właśnie wtedy nachodzi kulminacyjny moment, kiedy zadajemy sobie pytanie czy warto. Czy te wszystkie nieprzespane noce pełne przemyśleń, są warte związków między ludzkich. Związków pełnym zakłamania i podłości. Wbrew naszemu rozumowi. Według naszego serca. Serca, które jest marnym doradzą. Nie zważającym na późniejsze konsekwencje.
|
|
|
|
Stukot małych rozczarowań.
|
|
|
|
oboje wiemy, że nie wszystko można naprawić. na nic nasze żałosne próby zaczynania od początku.
|
|
|
|
Dodaj komentarz