 |
nightmareth13.moblo.pl
Nadejdzie dzień kiedy po raz kolejny się wypalę zamienię w popiół przez nikogo nie chciany będę leżała na drodze niesiona przez wiatr dotykała innych ale nikt mnie
|
|
 |
|
Nadejdzie dzień kiedy po raz kolejny się wypalę, zamienię w popiół, przez nikogo nie chciany, będę leżała na drodze, niesiona przez wiatr dotykała innych, ale nikt mnie nie będzie dostrzegał, dopóki nie wpadnę komuś do oka i będzie usilnie próbował się mnie pozbyć. Nie radzę sobie sama, nigdy sobie nie radziłam. Powinnam, ale za każdym razem brak mi sił, potrzebuję kogoś, kto samymi słowami będzie mógł sprawić, że będę walczyć. Walczyć o siebie, o swoje życie. Potrzebuję Cię, tylko tyle. Chcę żebyś po prostu to wiedział, ale z moich ust nie chcą się wydobyć te słowa. Jednak oczy mówią wszystko, jest w nich cała prawda, cały zgromadzony ból, wszelkie łzy, które wkrótce wypłyną. Spójrz w nie głęboko, patrz, dopóki nie zrozumiesz. A potem powiedz, że czujesz to samo, albo po prostu odejdź, bez żadnego słowa. Ale nie na zawsze, bo nie zniosłabym swojego życia bez Twojej obecności, nawet gdzieś tam w tłumie, wśród innych ludzi, obcych jak wszystko inne wokół
|
|
|
|
Jedyne czego potrzebuję to uciszyć swoje wewnętrzne łkanie, schować się w Twoich ciepłych ramionach i zapomnieć o wszystkim. Czy mogę? Czy odrzuciłbyś mnie, gdybym to zrobiła? Sponiewierał moje już pocięte serce? Przecież ja Ci tylko chcę je oddać. Tak, jestem egoistką, bo chcę Cię zmusić do czegoś, czego być może sam nie pragniesz. Ale powiedz, sam powiedz, co czujesz? Co kryje się w tych głębokich spojrzeniach, którymi mnie obdarzasz za każdym razem? Dlaczego nic nie mówisz? Proszę, odezwij się, bądź gdzieś blisko i usłysz bicie mojego serca, które teraz chce się zjednać z Twoim. Ono już nie potrafi inaczej. Ja też. Za bardzo przywiązałam się do tego, że jesteś gdzieś obok, chociaż jakby Cię nie ma, że patrzysz na mnie, ale może mnie nie widzisz. Kim dla Ciebie jestem? Nie mogłam sobie tego wszystkiego wymyślić, czuję, po prostu czuję, że to wszystko coś znaczy. Ale jak długo mogę czekać? Kiedy znów wszystko we mnie wygaśnie?
|
|
|
|
Czy można kogoś tak bardzo kochać? Czy można o kimś myśleć w każdej chwili, każdej sekundzie, bezustannie? Nie potrafię zrozumieć, co się ze mną dzieje, nie kontroluję swojego serca, które zdążyło dojść do władzy nad innymi narządami, nade mną samą. Jestem całkowicie bezbronna wobec niego i nie umiem z nim walczyć. Poddałam się miłości. Ale ona mnie nie chce, jestem dla niej tylko zwyczajnym istnieniem jakich wiele na tej planecie, które chowa się w swojej szarości i braku wyrazu. Jestem dla niej przezroczysta, zbyt zwyczajna, bym mogła otrzymać to samo od drugiej osoby. Pozostało mi jedynie patrzeć w Twoje oczy. Oczy, z których nie umiem nic wyczytać, które są dla mnie jedną wielką tajemnicą, czymś nieodkrytym, ale jakże odległym. Tak właśnie wygląda nasze porozumienie - jest bezsłowne, owiane czymś bliżej nieokreślonym, czego ja ani tym bardziej Ty nie rozumiemy.
|
|
|
|
Może kiedyś będę potrafiła Ci wybaczyć. Uśmiechnąć się na wspomnienie tych wspólnych chwil, powiedzieć na głos, że nie żałuję, bo mimo tego, że nie wyszło to byłeś cholernie ważna lekcją. Może nadejdzie dzień, gdzie pomyślę, że mogłabym dać Ci moją przyjaźń bez poczucia urazy czy rozpamiętywania dawnych win. Może, ale jeszcze nie teraz. Może, ale narazie nie potrafię wymazać z głowy obrazu jak kłamałeś patrząc prosto w moje oczy i kiedy ja dawałam Ci miłość, w zamiast dostawałam stertę śmieci.
|
|
|
|
Kocham go, naprawdę, ale chyba każdy z nas miał taką jedną miłość. Taką miłość, która zatrzymywala świat, która kiedy patrzyłeś na ukochaną osobę to wiedziałeś, że tak wygląda szczęście. Te słynne trzy metry nad niebem były niczym w porównaniu z tym jak się czułaś. To takie braterstwo dusz, takie coś, że rozrywa od środka, masz łzy w oczach, ale spokojnie, to łzy szczęścia. Ściskało Ci żołądek, nerkę, płuco, kurwa, serce, serce też ściskało kiedy on Cię dotykał. A przecież dotykał głębiej, mocniej, intenstywniej, dostawał się pod powłokę skóry i łaskotał Twoją duszą. Kiedy całował to przekazywał smak życia, jakoś tak byłaś nieśmiertelna, nie? Każdy miał taką miłość, która rozpierdalała system, która miała się nie kończyć, która była jak niekończąca się bateria z pokładami radości. Tyle, że wszystko runęło, bo dostaliście tą szansę za wcześnie by móc ją w pełni wykorzystać. Kocham mojego chłopaka, ale miałam taką miłość..
|
|
|
|
Unoszę się w przestworza kiedy całuje mnie po szyi. Jestem w zupełnie innym świecie, gdzie czas staje, a wszystko inne jest jak w bajce. To magia, która przenosi nas do własnej kopuły, do dowództwa, gdzie władze mam ja i ona. Czuję dreszcze kiedy ściąga ze mnie koszulkę, a jednocześnie dodaje mi to sił. Wiem, że razem z nią mogę zdobyć wszystko. Jestem tak cholernie pewny tego, że przy niej dotrę na szczyt, że dzięki jej osobie mogę stać się lepszym człowiekiem. Nic innego się nie liczy. Nic nie jest tak ważne, jak jej mała osóbka, która każdego dnia wyłaniając się z za zakrętu przynosi mi ogromną dawkę szczęścia. Jest narkotykiem, przed którym sama mnie ostrzegała i który sama wyrwała mi z rąk. A teraz każdego dnia wstrzykuje mi kolejną dawkę, karmi mnie sobą, zaspakaja mój głód miłości.
|
|
|
|
Nic nigdy nie zdarza się dwa razy. Nie będzie takiego samego pocałunku. Nie będzie takiego samego dotknięcia dłoni. Nie będzie takiego samego spojrzenia. Nie będzie takiego samego, wspólnie spędzonego poranka, popołudnia bądź wieczoru. Nie będzie tego samego bicia serca. Nie będzie tego samego oddechu. Nie będzie takiego samego ciepłego lub chłodnego dnia. Nigdy ta sama piosenka nie wzbudzi w Nas takiego samego uczucia. Nie będzie takiego samego spaceru. Nie będzie takiej samej rozmowy. Nie będzie takich samych Nas. Nie będzie takiego samego Ciebie. Nie będzie takiej samej mnie, bo nic w życiu nie zdarza się dwa razy
|
|
|
|
Cholernie chciałabym, żebyś był. Tu, teraz, ze mną. Chciałabym, żebyś otoczył mnie swoimi ramionami i składał pocałunki na mojej szyi. Chciałabym, żebyś szeptał mi, jak bardzo mnie kochasz. Chciałabym, żebyś chodził ze mną za rączkę po całej Warszawie, a wszyscy patrzyli z niedowierzaniem, że istnieje jeszcze prawdziwa miłość. Chciałabym, żebyśmy wrzucali się nawzajem do fontanny i chlapali na wszystkie strony wodą. Chciałabym, żebyś nosił mnie na barana, gdy moje nogi odmówią posłuszeństwa. Chciałabym, żebyś każdego wieczoru szeptał mi "dobranoc", bo bez tego trudno mi zasnąć. Chciałabym, żebyś to Ty kiedyś wniósł mnie ubraną w białą suknię na salę weselną. Chciałabym, żebyś to Ty kiedyś trzymał rękę na moi brzuchu i uśmiechał się, bo Nasze dziecko dało o sobie znak. Chciałabym, żebyś był moim mężem, przyjacielem i całym światem. Chciałabym się z Tobą zestarzeć. Chciałabym umrzeć dzień po Tobie. Chciałabym po drugiej stronie nadal dzielić szczęście z Tobą. Chciałabym
|
|
|
|
Złączmy swoje dłonie w jedność. Chodźmy na spacer. Wyjdźmy do ludzi. Ruszmy na miasto. Zarażajmy wszystkich uśmiechem. Całujmy się namiętnie. Przytulajmy się mocno co sekundę. Rozmawiajmy o wszystkim i o niczym. Może potem ukryjmy się przed wszystkimi. Poszukajmy swojego świata. Zaszyjmy się na dachu wieżowca. Wtulmy się w siebie. Zmiażdżmy swoje żebra pod czas uścisku. Bądźmy blisko. Rozkoszujmy się Naszą ciszą i Naszym światem. Przyglądajmy się gwiazdom. Złączmy Nasze ciała. Stwórzmy jedność. Przylegnijmy do siebie. Zszyjmy się ze sobą. Sklejmy swoje wargi. Zmieszajmy swoje włosy. Przesiąknijmy nawzajem swoimi perfumami. Pozwólmy odpocząć powiekom. Wyłączmy się. Nad ranem obudźmy się przepełnieni miłością. Pobiegnijmy nad wodę. Popływajmy razem. Może potem rzućmy się na ciepły piach. Wyschnijmy. Pójdźmy dalej. Obudźmy miasto. Przywitajmy wszystkich uśmiechami. Ogłośmy swoją miłość. Pokażmy ją. Kochajmy się wiecznie
|
|
|
|
Skoczyłbyś za mną, gdybym wyskoczyła przez okno? Pojechałbyś za mną, gdybym ruszyła samochodem w nieznane i próbowała uciec? Poszedłbyś za mną, gdybym o trzej nad ranem zdecydowała się na spacer? Wszedłbyś za mną na dach wieżowca, gdybym zapragnęła popatrzeć na Warszawę z innej perspektywy? Poszedłbyś za mną do centrum handlowego, gdybym chciała pobiegać po sklepach? Stanąłbyś w mojej obronie, gdybym sama nie dawała już rady? Dokończyłbyś za mnie zdanie, gdyby zabrakło mi słów? Pomógłbyś mi uporać się z zadaniem z chemii, fizyki czy innego przedmiotu, gdybym sama nie wiedziała jak je rozwiązać? Zrobiłbyś za mnie krok w przód, gdybym bała się zostawić przeszłość? Trzymałbyś mnie za rękę, gdybym obawiała się, że zgubię się w tym wielkim świecie? Ogrzałbyś moje serce, gdyby znowu stało się zimną skałą? Odpowiedziałbyś na moje "Kocham Cię", gdybym wyszeptała Ci te słowa ledwie słyszalnym, zaspanym głosem?
|
|
|
|
[2] Na łożu śmierci będę umiała wydukać tylko Twoje imię i ostatni raz powiem, jak mocno Cię kocham. A zamykając powieki po raz ostatni przeklnę się w myślach, że umieram bez Ciebie i zamarzę po raz ostatni o lepszym niebie z Tobą. Nie chcę Cię tracić, żyć bez Ciebie, ponieważ wiem, że nie umiem, że nigdy nie opanuję tek kwestii. Jeśli rozejdziemy się gdzieś, na którymś skrzyżowaniu, wiem, że będę Cię szukać w tłumie ludzi. Wiem, że moje serce będzie ciągnęło do Ciebie, gnało omijając przeszkody. I choć wiem, że mam w sobie tyle siły, by walczyć o Nas w nieskończoność, to chcę ponad wszystko stawiać na pierwszym miejscu Ciebie - Twoje uczucia i Twoje szczęście. Wiem, że jesteś dla mnie wszystkim, jesteś moim życie, tlenem. Jesteś u mnie zawsze na pierwszy miejscu i nie pozostaje mi nic innego, jak prosić Cię, byś był już zawsze. Kocham Cię, skarbie.
|
|
|
|
] Kocham Cię tak kurewsko mocno, że nawet jeśli zebrałabym całą miłość, jaką darzę moją ogromną rodzinę, nie równałaby się z uczuciem do Ciebie. Moje serce wypaliło na sobie Twoje imię i nawet, gdy kiedyś mnie zranisz, rozum Cię znienawidzi na sekundę, ale serce będzie piszczało z tęsknoty za Tobą. Nawet jeśli kiedy zechcesz odejść, pozwolę Ci na to, dam Ci tą wolność. Pozwolę, byś był szczęśliwy z kobietą, w której ujrzysz swój ideał. Będę przeklinać się w myślach, że nie ja nim jestem, ale pozwolę Ci na życie beze mnie. Widzisz, tak mocno Cię kocham, że nawet jeśli kiedyś spotkam jakiegoś mężczyznę na swojej drodze i nawet jeśli z aktu desperacji oraz przed strachem o samotność się z nim zwiążę, będę myślała tylko o Tobie i nie będę potrafiła pokochać go tak mocno, jak pokochałam Ciebie. I kiedy wnuki za paręnaście lat spytają mnie kogo najmocniej kocham, odpowiem, że Ciebie. Tak kwestia już się nigdy nie zmieni. Będziemy dla mnie żyć wiecznie. Będziemy dla mnie wiecznie jednością.
|
|
|
|
Dodaj komentarz