 |
nienajlepiej.moblo.pl
Nie potrafię powiedzieć kiedy się z niego wyleczyłam. Nie umiem stwierdzić czy była to chwila i pstryk nie ma Cię czy coś we mnie zwyczajnie gasło. Nie lubię się do te
|
|
 |
|
Nie potrafię powiedzieć, kiedy się z niego wyleczyłam. Nie umiem stwierdzić czy była to chwila i pstryk, nie ma Cię, czy coś we mnie zwyczajnie gasło. Nie lubię się do tego przyznawać, ale nie wiem, czy kiedykolwiek znikniesz z mego życia na dobre.Teraz już nie boli. Czasem nas wspominam i uśmiecham się, bo nie zawsze było źle. Ale gdzieś z czasem zgubiłam to, co mi o tobie przypominało, zgubiłam tę igiełkę w sercu, która była Tobą. I ruszyłam dalej i chociaż w międzyczasie polało się dużo łez, wódki i słów, które paść nie powinny to dziś Cię nie ma dla mnie i jestem szczęśliwa, wdzięczna i inna. Jestem dumna.
|
|
|
|
Chciałabym kiedyś pokochać jak Ciebie dawniej, bo chociaż był to również powód tego, że ledwo co zebrałam się z dna, to było w tym coś pięknego. Coś co nie pozwala mi źle o tobie myśleć, bo obudziłeś we mnie coś o czego istnieniu nigdy nie miałam pojęcia. Czasami jeszcze płaczę z tęsknoty o tobie, nawet mimo tego, że już Cię nie kocham.
|
|
|
|
Nigdy się nie pożegnaliśmy, przez co rozłąka niszczy nas każdego dnia jakby od początku.
|
|
|
|
Poznałam Cię przez przypadek, chciałam dotrzeć do Twojego kumpla. Tak to już chyba jest, że to właśnie przypadki nas niszczą. Patrzymy sobie w oczy i brniemy w to dalej, nawet jak nie chcemy. Zakochałam się niemal od razu, nie wierzyłam w to, co o tobie mówią. Byłeś taki mój, gdy wspólnie śmialiśmy się z życia, uciekaliśmy od innych i po raz kolejny razem olewaliśmy coś ważnego, żeby pobyć sami. I chociaż życie porozrzucało nas w inne miejsca, na zawsze pozostaniesz moją pierwszą miłością, taką za którą skakałabym w ogień.
|
|
|
|
Pojawił się w moim życiu znikąd, gdy ja sama leciałam w dół, gdy nikt nie potrafił mi pomóc. W tym samym momencie ja wkroczyłam do jego historii. Działaliśmy na siebie jak lekarstwo. Dzwoniłam do niego: cześć brat, potrzebuję cię tu i za 10 minut siedzieliśmy w furze, paląc szlugi. Tak jakby wystarczało to, że mamy siebie. Obserwowałam jak staje na nogi i wychodzi z najgorszego gówna, jak układa sobie życie i dociera do miejsca, w którym jest teraz. Z dumą patrzył na mnie, jak dzielnie ruszam przed siebie, zostawiając za sobą piekło. Po wszystkich nie umiem go nazwać inaczej niż bratem i nie widzę jego głupiej japy już prawie trzy miesiące- tęsknie nadal mocno!
|
|
|
|
Odkąd moje życie się posypało stawałam się coraz silniejsza. Z moich oczu od czasu tamtego października nie popłynęła ani jedna łza, dasz wiarę? Do dziś. W moment uświadamiasz sobie jak długo już kłamiesz, jak mało Ciebie w Tobie- i coś rusza. Nagle widzisz jak mało masz przez swoją obojętność. Ścierasz łzę, ścierasz i znowu o tym nie myślisz.
|
|
|
|
Dodaj komentarz