 |
malinowanikim.moblo.pl
Codziennie rano kiedy otwieram oczy i włączam ten denny komunikator wiem że za kilka minut czy godzin pojawi się od Ciebie wiadomość. To zabawne że już wtedy wzrasta
|
|
 |
|
Codziennie rano, kiedy otwieram oczy i włączam ten denny komunikator wiem, że za kilka minut czy godzin pojawi się od Ciebie wiadomość.
To zabawne, że już wtedy wzrasta mi poziom endorfin, gdy przychodzisz tylko, żeby napisać cześć i wyjaśnić, że musisz lecieć, ale będziesz wieczorem.
Błyszczą mi się oczy, bardziej uważam co na siebie włożyć i jak umalować oczy.
Szukam Cię w tłumie ludzi stojących na przystanku i kiedy opieram się o szybę w autobusie.
Moja wyobraźnia zrobiła duży krok do przodu. Myślę, za dużo. Ale dzięki Tobie codziennie rano budzę się z uśmiechem na ustach.
|
|
|
|
To taki codzienny rytuał. Przyzwyczaiłam się choć znamy się tak krótko. Niecały miesiąc.
I teraz każdy dzień tygodnia jest taki magiczny. Nie tylko czwartek, choć ten ma swój urok.
Swoje tajemnice, których nie pokazujemy światu.
|
|
|
|
To piękne, kiedy otwierasz ten idiotyczny komunikator i po chwili stajesz się, najważniejszą częścią czyjegoś świata.
Kiedy nawet głupia gwiazdka i dwukropek powodują u Ciebie, uśmiech. Kiedy On pyta jak minął dzień.
Jaki dziś masz kolor sukienki, czy umalowałaś jak co dzień rzęsy tuszem i co dziś Ci się śniło.
Bo, wiesz To wszystko jest zawarte w szczegółach. To uczucie, którego nawet nie umiesz nazwać.
Bo nie kochasz, ale też nie lubisz. Wszystkie wasze rozmowy są takie ważne. Nawet te mało znaczące.
A, Ty zawsze masz ochotę je zapisywać w pamiętniku. To nie szaleństwo. Ty, wiesz co.
|
|
|
|
Dlaczego jednych się kocha mimo wszystko, a inni nawet najlepszymi uczynkami nie mogą sobie zasłużyć na miłość? Co naprawdę przemawia do ludzkich serc? Czy uczucia w ogóle mają coś wspólnego ze zdrowym rozsądkiem?
|
|
|
|
Od kiedy stałam się niewidzialna?
|
|
|
|
Unikasz mnie. Boisz się ze zatęsknisz.
|
|
|
|
Pół roku niedopowiedzeń, tęsknoty i przewlekłej ciszy.
|
|
|
|
Tonęłam w oceanie łez, powoli jednak płynęłam do brzegu. Przychodzisz ty z maleńką kroplą nadziei, która znowu ciągnie mnie na dno.
|
|
|
|
jedz sobie tą czekoladę, szpieguj szuflady, wypij całą dużą nestea, dokuczaj mi na temat małych zębów, rób bałagan w całym pokoju, denerwuj się na mój wolniejszy niż Twój transfer, fałszuj piosenki, obijaj mi ściany, gub kolczyki, możesz nawet używać mojej szczoteczki i kraść płyty.. tylko bądź.
|
|
|
|
- A jeżeli dam Jej nadzieję i Ją skrzywdzę?
- To jest jak z pomidorem.
- Z pomidorem?
- Możesz go ugryźć albo do końca życia żałować, że nigdy nie dowiedziałeś się jak smakuje.
|
|
|
|
Rozumieli się bez słów. Tylko bez słów. Kiedy zaczynali rozmawiać rodziły się coraz to nowe konflikty.
|
|
|
|
Dodaj komentarz