 |
|
Czasem zaczynam nienawidzić tego jak bardzo go kocham, wydaje się, że mogłabym wybaczyć mu wszystko za to ile daje mi szczęścia. To jak bardzo jestem od niego uzależniona zaczyna mnie męczyć. Potrzebuje go zawsze bez wyjątków i nie potrafię wyobrazić sobie jego braku. Ciągły niepokój że go stracę mimo jego zapewnień o wielkiej miłości w którą naprawdę wierzę lecz nie potrafię mieć spokojnych myśli. Mężczyzna tak cudowny i kochający że nie wydaje się prawdziwy, od roku czuje się jak w śnie i od roku modle się by był już zawsze. Często nie możemy się zrozumieć, często oboje siebie mamy dość ale jesteśmy tylko MY i z czasem staliśmy się najlepszymi przyjaciółmi. Kocham faceta w dredach wysokiego i szczupłego, postury prawdziwego "rastamana" z owłosioną klatą, niebieskich oczach, kochanym uśmiechu i wielkim sercu i może to dziwne że tak bardzo za nim szaleje ale spędziłam z nim przez rok więcej czasu niż z własną matką przez 19 lat i to właśnie ON jest dla mnie najważniejszy.
|
|
|
|
Jestem brutalną realistką lubię znęcać się nad ludźmi i podcinać im skrzydła.
|
|
|
|
PIE*DOL SIĘ... Powiedziałam to "Ja", Nadzieja i cała zasrana reszta też.
|
|
|
|
Nie potrafię. Nie potrafię uciec od tego co mnie otacza. Brak perspektyw, to wszystko mnie przerasta. Co zrobić by żyć, żyć tak jak kiedyś. Co pękło we mnie że nagle nie potrafię już tak beztrosko myśleć. Chciałabym wrócić do chwil które były najważniejsze do ludzi za których ja oddałabym wszystko a oni ? Ich już nie ma. Większość za którą oddałabym życie znikła. Pokazała że nie warto było. Teraz wiem muszę radzić sobie sama tak jak radziłam sobie wcześniej. Czy to ja zrobiłam się poważna czy to ludzkość schodzi na psy ?
Gdzie Oni są ci wszyscy moi "Przyjaciele" ?
|
|
|
|
Znów mi się śnił a potem napisał.. Teraz gdy mam wszystko po co on przypomina o sobie. Znów mi się śnił.. Znów powiedział że kocha tylko w śnie... tak naprawdę nigdy od Niego tego nie usłyszałam... Po co za każdym razem przypomina o sobie w tak bezczelny sposób..?
Ale wiesz co ? Tym razem nie jesteś na mojej liście rezerwowych "KOTKU" wybacz.
|
|
|
|
Dziwny świat. Dziwne życie. Wyeliminowane uczucia. Nadziemska paranoja otaczająca ta chorą patologie, która powinniśmy nazwać umysłem. Średnio zaawansowanie w związki i racjonalne myślenie a jednak niepowtarzalny spokój, którego nie potrafimy oznajmić przy czym nie potrafimy usnąć. Czy potrafimy kochać za nic. ?
|
|
|
|
Gdyby wszystkim głupcom zawiesić dzwonki na szyjach, ludzie mądrzy musieliby nosić watę w uszach...
|
|
|
|
Kochać i tracić, pragnąć i żałować;
Padać boleśnie i znów się podnosić;
Krzyczeć tęsknocie "precz" i błagać "prowadź".
Oto jest życie: nic, a jakże dosyć.
|
|
|
|
To jak patrzymy na rzeczywistość utrzymuje nasza wyobraźnia, dzięki której mamy setki niepowodzeń, rozczarowań jak i tych pięknych, niesamowitych chwil, których nie dostrzegamy. Zostaliśmy zaprogramowani tak, że patrząc na to całe chore zło nie mamy czasu myśleć o szczęściu które nas otacza. Czy to nie ironia, że pragniemy żyć wspaniale a gówno z tego mamy ?
|
|
|
|
Późny wieczór, za duże łóżko, za dużo myśli. Samotność jak potwór z dzieciństwa spod łóżka. Strach, lęk, obawa przed jutrem, przed kolejnym rozczarowaniem, utratą marzeń. Biały sufit, który jest jak ucieczka od realnego świata. Ciemność, która mnie ogarnia wydaje się być ponad wszystko przerażająca. Otwarte okno, szczekający pies. szelest liści, kilka spadających kropli uderzających tak wyraźnie o parapet. Każdy nawet najmniejszy szczegół tak wyróżniony. Jednak wystarczyłoby gdybyś leżał obok, objął. To Ty dajesz mi gwarancje na to, że jestem bezpieczna od własnych skołatanych myśli. Przy Tobie jak mydlana bańka prysła by ta cała niepewność, niepokój z którym sama nie mogę sobie poradzić. Potrzebuje Cię by jutro było lepsze..
|
|
|
|
Nie, to nie jest artystyczny nieład... W moim pokoju po prostu jest syf. ! Brak czasu, i brak chęci...
|
|
|
|
Beztrosko patrzę na Ciebie , jak kilkuletnie dziecko zapatrzone w obrazek , napawam się Twoim widokiem..
|
|
|
|
Dodaj komentarz