 |
|
Emocje, kaprysy i kłamstwa, fascynacja i gra. Uczucia i ich brak... Dary, których nie wolno przyjąć... Kłamstwo i prawda. Czym jest prawda? Zaprzeczeniem kłamstwa? Czy stwierdzeniem faktu? A jeżeli fakt jest kłamstwem, czym jest wówczas prawda? Kto jest pełen uczuć, które nim targają, a kto pustą skorupą zimnego czerepu? Kto? Co jest prawdą? Czym jest prawda?
|
|
|
|
"Łzy wyciskasz. Suszysz je uśmiechem i na nowo uśmiech strącasz z ust na chwilę. Na chwil kilka. Czasem na wieki."
|
|
|
|
Wchodzic w jej swiat to było ponad moje siły i moje sprawy które pietrzyły sie w nadmiarze i jedynym sposobem było je poprostu rozwiazac albo ominac albo przeskoczyc. Ale to był mój swiat którego ona nie podejrzewała, poniewaz miała swoj a on ja pochłaniał bez reszty
|
|
|
|
Wracała do moich myśli często sklejałem fragmenty spostrzeżeń układałem różne wzory mając nadzieje że zobaczę jakiś wyraźny rysnek który pozwoli mi ja zrozumiec, dowiedzieć sie czego pragnie, bo przeciez to juz wiedziałem nie mogłem liczyć że kiedyś powie mi to wprost. W jej slowniku nie bylo takiego słowa
|
|
|
|
Jaki jest rozmiar tęsknoty? Jak głęboko trzeba się w niej zanurzyć, by przerwać krzyk? Przytulasz się do jej dna i wtedy nie czujesz wypychania bólu na powierzchnię. Mogę przytulić się do Ciebie, wsłuchana w rytm Twego serca, który niesie ukojenie.
|
|
|
|
" Stach i złość walczą o lepsze w mojej piersi. Nienawiść ma wyraźny smak i konsystencję, pali mnie w gardle jak żółć. Przez chwilę słyszę kogoś, kogo kochałam: " Ridley, daj upust nienawiści i odejdź. To tylko sprawa jednorazowego wyboru. Oboje możemy to zrobić. Żeby żyć, nie musimy znać wszystkich odpowiedzi. Tak wcale nie musi być". Po chwili zniknął mi z oczu. Teraz wiem, że te słowa to był kłamstwa. Nienawiść nie odpuszcza. A odchodzenie nie należy do moich wyborów. Może nigdy nie należało. Może przez całe życie stałam na drodze tego pociągu towarowego, przytroczona do szyn, za słaba, za głupia i zbyt uparta na to, żeby chociaż próbować się ratować."
|
|
|
|
"Do domu wróciłem po południu. (...) Przymykałem powieki. Myślałem. Mówiłem do siebie o sprawach podobno najważniejszych w życiu człowieka. Stwierdziłem jeszcze raz: To wszystko nie ma sensu. Wszystko. Życie. Czy można do tego coś dodać? Już przed kilkoma miesiącami wyznaczyłem sobie datę. Dzień, w którym popełnię samobójstwo. Dokładne oznaczenie roku, miesiąca, dnia, a nawet godziny sprawiło mi ulgę. Zdawało mi się, że takie postępowanie rozwiązuje mi ręce w stosunku do ludzi i daje swobodne postępowanie. Mówiłem sobie: Nie jestem z nikim związany, nic mnie nie obchodzi."
|
|
|
|
Wpatrywałem się w nią i wpatrywałem i wiedziałem już z całą pewnością, tak jak to że umrę, że kocham ją ponad wszystko co widziałem na tym świecie lub spodziewałem się gdziekolwiek indziej."
|
|
|
|
"Nie umiem sobie wyobrazić czasu odklejonego od przestrzeni. Czas jest dla mnie nieskończenie pustym miejscem na zdarzenia i emocje. Ciągłością, której nie warto przerywać rozstaniem."
|
|
|
|
"(...) bo zdrady i upokorzeń po ludzku nie da się zapomnieć, (...) bo zdradzonego życia żaden człowiek nie umie przebaczyć."
|
|
|
|
"...najbardziej kochamy tych ludzi, te sprawy i te rzeczy, od których bieg życia każe nam odchodzić - nieraz na zawsze."
|
|
|
|
"Uderza mnie to, jak kobietom brakuje poczucia rzeczywistości. Żyją we własnym świecie, który nigdy dotąd nie istniał i istnieć nie może. Jest zbyt piękny, żeby mógł być prawdziwy. Gdyby umiały go stworzyć, to jeszcze tego samego wieczora rozleciałby się na kawałki. Pierwszy lepszy problem spośród tych, z jakimi my, mężczyźni, musimy sobie dawać radę od początku świata, obaliłby całą rzecz."
|
|
|
|
Dodaj komentarz