 |
knockingheart.moblo.pl
http: niebawimnieto.blogspot.com
|
|
 |
|
Im bardziej jesteś odporny, tym więcej znosisz. Jeśli czegoś nie zniesiesz to Cię zniszczą. Jak małą mrówkę lub dżdżownicę, ktora idzie niewinna przez chodnik. Staniesz się nikim. Nikt nie będzie Cię zauważał. Zaczniesz myśleć, po co w ogóle żyjesz i dla kogo. Stracisz swój dystans w życiu. Zrobisz wiele głupich rzeczy, których już nie cofniesz. Zupełnie jakbyś uciekał przed tym co ma się stać bądź już się stało. Potem to wszystko okaże się pułapką. Pułapką życia, pułapką uczuć, pułapką wszystkiego co było. Lecz na wszystko jest już za późno. Nikt nie pomoże wyjść z naszej pułapki. Dziury w nas są już za głębokie.
|
|
|
|
Spójrz w oczy światu. On nie gryzie. Wcale nie jest zły. Źli są ludzie, który na nim żyją. To nie świat rani. To tylko ludzie. Ludzie, którzy mają uczucia. Jesteś jednym z nich, więc czemu się ich boisz? Bo Cię zranią? Przecież znasz odpowiedź, to o co tak naprawdę chodzi? Jedynym sposobem, aby uniknąć boleści jest brak otwarcia swojego dużego serca na uczucia innych. Zamknij je w sobie do momentu, gdy uznasz, że znalazłeś osobę, która jest godna jego otwarcia. Ale nie pomyl się co do tej osoby. Musisz otworzyć swoje serce w miarę możliwości. Otwierając swoje serce za szeroko możesz narazić się na jego pęknięcie. Już nigdy się nie złączy. Upadniesz. Nigdy się nie pozbierasz. Pomyśl czego tak naprawdę chcesz. Chcesz, aby Twoje serce pękło?
|
|
|
|
Można powiedzieć, że miłość jest czymś przyjemnym, lecz także bolesnym. Gdy wygasają między wami uczucia wszystko staję się inne niż przedtem. Zaczynasz patrzeć na świat jak na stado galopujących koni. Ludzie wokół Ciebie stają się jak cwałujące klacze. Rywalizują między sobą o wygraną. A Ty stoisz na samym środku i zastanawiasz się czy rywalizacja jest dobrym sposobem. Sposobem na życie. Życie, które tylko na tym się opiera. Myślisz co ze sobą zrobić. Nie chcesz być jeźdźcem, który przegrywa. Przegrywa swoje życie. Życie, które zawsze jest pełne tajemnic. Tajemnic, które okazują się kłamstwem. Kłamstwem, którego nie przeżyjesz. Nie przeżyjesz, bo po prostu nie będziesz w stanie. Wszystko legnie. Legnie na Twoich oczach. Oczach pełnych łez. Łez, których nie zatrzymasz. Nie zatrzymasz, bo nie będziesz potrafił. Potrafić będziesz tylko patrzeć na walący się wokół Ciebie świat. Świat bez nadziei. Nadziei na lepsze jutro. Jutro, którego nie zobaczysz, bo polegniesz. Polegniesz, bo sam tego
|
|
|
|
Próbuję się wspiąć. Wspiąć na wyżynę uczuć. Uczuć, które w końcu zaczną żyć. Żyć bez wspomnień. Wspomnień, które tak ranią. Ranią całą mnie. Mnie, która musi nareszcie przestać myśleć co było. Było kiedy się poznaliśmy. Poznaliśmy w tak miły sposób. Sposób, na który Ty miałeś wszystkie dziewczyny. Dziewczyny, które myślałam, że są Twoimi przyjaciółkami. Przyjaciółkami bez zobowiązań. Zobowiązań, których ja nie mogłam narzucić. Narzucić potrafiłam tylko siebie. Siebie na Ciebie. Ciebie, który zostaniesz w mojej pamięci na zawsze. Na zawsze w tym pustym a jakże marnym mózgu i serduszku. Serduszku, które tak boli. Boli, bo sama sobie o tym przypominam. Przypominam o wszystkim. Wszystkim co się stało. Stało za szybko. Szybko i boleśnie. Boleśnie i bezpowrotnie.
|
|
|
|
Nigdy nie zapomnę tych chwil. Chwil, które tak mnie ranią. Ranią moje małe serduszko. Serduszko, które bije uczuciami jedynie do Ciebie. Ciebie, osoby która na zawsze zostanie w mojej pamięci. Pamięci bardzo ambitnej. Ambitnej pod wpływem uczuć. Uczuć, które obecnie są zranione. Zranione przez kogoś, kto mnie oszukał. Oszukał i zostawił. Zostawił dla kogoś innego. Innego ode mnie. Mnie, marnego człowieka, żyjącego na tym mizernym świecie. Świecie z milionami ukrytych tajemnic. Tajemnic, których mam dość. Dość tego wszystkiego. Wszystkiego o czym staram się zapomnień. Zapomnieć o tym co się wydarzyło. Wydarzyło między nami. Nami? Teraz już nie ma nas. Jestem tylko ja, TY = ONA.
|
|
|
|
Po co się czymś przejmować? I tak wszyscy mają Cię w d*pie.
|
|
|
|
"Dzisiaj każdy ma swój dorosły świat." / manchester.
|
|
|
|
Nie ma Cie i nigdy już Cie będzie. Pozostają mi tylko po Tobie kolorowe i niekolorowe chwile spędzone razem. Niszczymy się. Nie chcę i nie mam ochoty na to patrzeć. Musimy stawić temu czoła. Musimy zaakceptować ból. Przyzwyczaić się do tego. Nie ma innego wyjścia. Nie mamy jak upajać się szczęściem. Nie bójmy się tego. Krzywdźmy, rańmy, potępiajmy, nienawidźmy, nie kochajmy. Nie szukamy niczego na siłę. To nic nie da. Nie szukajmy ucieczki w nieznane.
|
|
|
|
Mam pokój z widokiem na cały otaczający mnie świat. Świat, który dla mnie jest szary, ponury i bez sensu. Brzydzę się nim. Nienawidzę tego okna, które mi to wszystko ukazuje. Nie mogę sobie z tym poradzić. Patrząc prawdzie w oczy, upadłam. I się nie podniosłam. Do tego czasu. Wszystko jest za trudne jak dla mnie. Nie widzę nic wyraźnie. Wszystko staje się takie zamazane. Życie tak samo. Nie nabiera kolorów, nie staje się sensowne oraz ciekawe. Potrafię się nim brzydzić w nieopisanym stanie.
|
|
|
|
Co nam jeszcze zostało? Trzyliterowe słowo : NIC.
|
|
|
|
Dodaj komentarz