 |
justi95.moblo.pl
jak można nie pozwolić na odejście osoby którą kochasz? przecież jeśli uważasz że darzysz ją głębokim uczuciem nie chcesz by ona była nieszczęśliwa. wolisz cierpie
|
|
 |
|
jak można nie pozwolić na odejście osoby, którą kochasz? przecież jeśli uważasz, że darzysz ją głębokim uczuciem, nie chcesz by ona była nieszczęśliwa. wolisz cierpieć, niż by cierpiała osoba, którą kochasz. co nie znaczy, że będziesz nie tęsknić i kochać dalej.
|
|
|
|
Nadzieja.. po cholerę ją komuś dawać, skoro nic nie znaczy ?
|
|
|
|
a jak Ci powiem,że nie rozmawiam z nieznajomymi, nie szaleje na zakupach,nie jadam w łóżku,nie zakochuje sie,nie tęsknie,uwierzysz?
|
|
|
|
Masz klucz do domu? -nie, wystarczy że powiem "alohomora".
|
|
|
|
znowu siedzę na łóżku, znowu bezsensu się śmieje, znowu w głowie przeklinam tysiące myśli, znowu trzymam w ręce swój pamiętnik, znowu myślę o Tobie, znowu czuję, że za niedługo zamilknę, znowu nie zasnę, znowu nie będę mogła utrzymać w ręce szklanki, znowu zaczynam płakać, znowu krzyczę, że Cię kocham, znowu żałuję, znowu ciągle tęsknię.
|
|
|
|
' mają coś do nas. ' - syknęła przyjaciółka. ' one? ahahaha! ' - wybuchnęłam. ' pieprzone małolaty. ' - dodała. ' podejść do nich? ' - spytałam. ' i co pogrozisz im? ' - podpytywała. ' wstałam, powolnym krokiem zaczęłam się do nich zbliżać. ' cześć! ' - rzuciłam. zamilkły. ' przestańcie się tak na nas krzywo patrzeć. ' - wybuchnęłam. poczułam czyjś oddech na swoim policzku. ' no siema, siema. pomóc? ' - ujrzałam byłego. ' poradzę sobie. ' - odsunęłam się od niego. obróciłam się, i podążałam w stronę szkoły. ' i co Ty taką kochałeś? widzisz, jaka ona jest wredna? ' - krzyknęła do niego jedna z dziewczynek. ' siostra wyluzuj. ' - wy szeptał. zrobiłam obrót wokół własnej osi, znów zobaczyłam jego uśmiech, i te dziwne miny obok. ' Twoja siostra ma rację, że jestem okropna. ' - zaśmiałam się. ' przepraszam za nią. ' - zrobiło mu się głupio. ' dobrze, że nie jesteś moją bratową! ' - wymsknęło jej się. wybuchnęliśmy wszyscy śmiechem. prawie, jak dawniej.
|
|
|
|
stań na przeciwko mnie i spójrz mi prosto w oczy, bo właśnie w nich kryje swoje najgłębsze uczucia. chwyć moją dłoń, abyś mógł poczuć moje ciepło, które zjawia się tylko przy Tobie. przytul mnie, bym mogła mieć chociaż przez chwile cały mój świat w ramionach. zbliż się do mnie i poczuj mój zapach perfum. pocałuj mnie, by zasmakować moich warg. pokochaj mnie, żeby wyczuć o czym myślę i poznać mnie tak, by przewidzieć każdy mój ruch. na koniec jak mi pozostało odejdź ode mnie, abym poczuła ponownie jak boli złamane serce.
|
|
|
|
zamykasz w dłoni dłoń, tak idealnie splatając nasze palce. po chwili przyciągając moje ciało do siebie, trzymasz przy sobie, cholernie mocno w objęciach. czuję twój oddech na szyi, delikatny dotyk warg na obojczyku za każdym razem wywołujący dreszcze, jest czymś o czym marzyło każde z nas. tak słodko uśmiechając się, przybliżasz swe usta do mych, łącząc je w jedną całość. zatracasz się, pozwalając sobie tak głęboko zatopić się w ich smaku. dzielisz się swym oddechem, powoli scalając go z moim oddajesz część siebie.
|
|
|
|
patrząc w Twoje oczy, boję się tego światła przenikającego przez nie, odbijającego się blasku gdzieś w źrenicach, uświadamiając mi, że z nią jesteś szczęśliwy, że teraz to dla niej bije Twe serce a w tych oczach, już nigdy więcej nie zobaczę swego odbicia.
|
|
|
|
nawet nie wiesz jak cholernie bolą chwile, w których Ciebie nie czuję już obok, kiedy inni cały czas pytają co się stało, bo zamiast uśmiechu na twarzy jak kiedyś, teraz codziennie widzą łzy. kiedy oddech staje się krótszy, owinięta kocem siedzę w kącie łóżka i uświadamiam sobie, że nie ma Cię już dla mnie, że nie ma nas, nie ma pomiędzy nami tego wspólnego szczęścia, którego może tak naprawdę nawet nigdy nie było..
|
|
|
|
I nie ma to jak wolny dzień od szkoły. Siedzenie w pidżamie do godz 11, trzymanie ulubionej kawy w ręku i oglądanie ukochanego filmu, przy którym można płakać zawsze w tym samym momencie.
|
|
|
|
To był ten dzień. Dzień w którym miała pożegnać się ze wszystkimi
ukochanymi osobami w swoim życiu, miała ale tego nie zrobiła... Nie miała
odwagi żeby powiedzieć im, że już nigdy się nie zobaczą, przynajmniej w
ludzkiej postaci. Tak bardzo ją to bolało, tak bardzo nie umiała dac sobie
rady z trudnościami swojego życia. Miała tylko jedno wyjście, zniknięcia na wieki...
|
|
|
|
Dodaj komentarz