 |
manieks1441.moblo.pl
Kiedyś... Jeszcze jak byłem dzieckiem pisałem tu co odczuwam. Dziś zalogowałem się znów na to konto by napisać to co czuję. Wiecie miałem dziewczynę byliśmy ze sobą 2 l
|
|
 |
|
Kiedyś... Jeszcze jak byłem dzieckiem pisałem tu co odczuwam. Dziś zalogowałem się znów na to konto, by napisać to co czuję. Wiecie miałem dziewczynę, byliśmy ze sobą 2 lata i kochałem ją nad życie... Ufałem jej bezgranicznie. Znudziło mnie już skakanie z kwiatka na kwiatek i chciałem po prostu być szczęśliwy z tą jedną jedyną osobą. Chciałem czuć się potrzebny, doceniany... Pojechała do Angli by się uczyć... Na studia. Ja miałem wybór, zostać w Polsce i ją stracić albo jechać za nią. Pojechałem... Musiałem załatwić jeszcze parę spraw przed wylotem i nie widzieliśmy się 5 miesięcy... 5 miesięcy czekania i tęsknienia za nią.. W końcu poleciałem do niej.. Przez 3 miesiące byłem tam z nią, choć nie wiem czy tak to mogę określić. Ona.. Się zmieniła.. Stała się chłodna i patrzyła tylko na siebie samą. Wiecznie gdzieś chodziła, wiecznie wolała się spotkać ze znajomymi niż ze mną posiedzieć... przytulić mnie. Powiedzieć że mnie kocha... To były 3 miesiące samotności w związku...
|
|
|
|
W pewnym momencie poczułem coś dziwnego... Jej spojrzenia, dziwne zachowanie... Zrobiłem coś co moim zdaniem było nie do pomyślenia... Sprawdziłem jej FB kiedy jej nie było... Odkryłem naturę tego zachowania... Zdradzała mnie. Osoba której ufałem bezgranicznie... to był cios. Jednak chciałem jej to wybaczyć bo nie chciałem. Nie umiałem myśleć że mogę ją stracić ale ona... Ona powiedziała że "zauroczyła" się w nim, że sama nie wie czego chce i że woli bym wyjechał... Więc tak zrobiłem... Wiecie co... czuję jak to wszystko rozrywa moją duszę... Moją rzeczywistość. Nie wiem dlaczego jeszcze tu jestem... Dla nikogo... Każdy ma swoje życie. Każdy ma swoją rodzinę lub osobę którą kocha i są szczęśliwi a ja.. Ja nie mam nikogo... Nikogo nie obchodzi to czy się obudzę następnego dnia.Nikt nie zapuka kiedy będę leżał martwy...Nikt. Nie jestem w stanie odebrać sobie życia ale czuję że straciłem już je... Porzucony i oszukany. Bez nadziei i marzeń. Pusta skorupa którą przytula jedynie samotność..
|
|
|
|
Ból...
Niewymówiony....
Niewidzialny...
Znów...
Rozrywa...
Dusze...
Umysł...
Ciało...
Samotność...
Udręka...
Porzucenie...
Uczucie...
Pustki...
Zapach...
Cierpienia...
Nic...
|
|
|
|
Coś się kończy coś się zaczyna... Czy miłość straceńcza jest początkiem upadku czy końcem dna... Czym może być miłość jeśli nie uczuciem które rodzi w nas osoba przy której chcemy się budzić, a gdy na nas spojrzy widzimy nie jej twarz tylko ukryte uczucie w oczach, ten błysk który potrafi zmienić piekło w raj... Co znaczy kochać jeśli nie poświęcanie każdej minuty tej osobie a gdy jej nie ma odczuwać pustkę która rośnie w miarę czasu... Pustkę która potrafi zmienić dobrego człowieka w potwora oraz potwora w wypaloną skorupę dla którego miłość i nienawiść to pokarm bez którego nie potrafi żyć... A czym jest życie bez miłości, bez tej osoby która jako pierwsza mówi dzień dobry kochanie a jako ostatnia całuję nas na dobranoc... Oddał bym życie za osobę która miłością karmi moje puste serce, moje ciało które rozerwał bym na strzępy by tylko zobaczyć jej uśmiech... Coś się kończy coś się zaczyna... Kończy się miłość zaczyna pustka, kończy się pustka zaczyna miłość...
|
|
|
|
Pamietam jak twe oczy były we mnie wpatrzone.
Pamiętam jak świeciło się w nich uczucie.
I nie zapomne twego dotyku na moim ciele, nawet jeśli nasza miłość upadła.
Nie jest to prostę, nie płakać w poduszkę co noc,
gdy wspomnienia znów przesłonią piękne sny.
Ale to jest moję życie, jak każde nie pozwala na chwilę wytchnienia.
Nastaję nowy dzień, jak każdy zaczyna się on wschodu słońca
nie pozwolę by znów coś to zniszczyło,
to co buduje od paru chwil szczęścia.
Jedna chwila nie zapomniana nie uleci daleko po za horyzont
ja pamiętam i nie zapomnę twych oczu, dłoni i uśmiechu,
nawet jeśli nasza miłość upadła.
To co dzieje się teraz, jest nadzwyczajnę
uciekła jedna miłość z moich ramion by nastała kolejna
więc tak to działa koło życia się wciąż kręci
i odrasta we mnie uczucię tak zatraconę lecz nie zapomniane.
|
|
|
|
I nastaję taki czas gdy każdemu się wydaję że to miłość, a tak naprawdę to wypalone ognisko w którym jeszcze zaiskrzy lub lub będzie gorąco lecz już nie zapłonie.
|
|
|
|
Nadszedł czas kiedy jestem już zmęczony miłością, odpowiedzialnością i życiem...I to jest znak żeby odpuścić wszystko co zwie się uczuciem.
|
|
|
|
Czasem trzeba przystopować by się nie zgubić we własnych myślach i wspomnieniach.
|
|
|
|
Tak ku szczęściu odwracam się lecz po drodze dostrzegam innych którym zabrakło już sił.
|
|
|
|
Czuję jak to we mnie siedzi, ten potwór który kiedyś dawał mi uśmiech na twarzy a teraz pozostawia tylko gniew, ta cała miłość...
|
|
|
|
Czuję jak dogłębnie mnie to wciąga, ten świat, ta rzeczywistość i wiem że to mnie odciąga od tego co mi najbliższe. Może i dobrze się dzieje, lecz powiedzieć tego nie mogę gdyż sam już nie wiem, muszę brnąć dalej z tym co mi zostało i taranować okropności na tym świecie.
|
|
|
|
Moja miłość była jak lina która wyciągała mnie z bagna rzeczywistości. Odcięła ją, i znów zanurzyłem się w tym pojebanym świecie...
|
|
|
|
Dodaj komentarz