|
evolet.moblo.pl
Gdy serce stanie się Twym drogowskazem wtedy się spotkamy.
|
|
|
evolet dodano: 28 grudnia 2011 |
|
Gdy serce stanie się Twym drogowskazem, wtedy się spotkamy.
|
|
|
evolet dodano: 28 grudnia 2011 |
|
Gdybyś wiedział, że tak będzie, zrobiłbyś to? Wolałbym tylko raz powąchać jej włosy, pocałować usta, dotknąć dłoni, niż zaznać wieczności bez tego.
|
|
|
evolet dodano: 28 grudnia 2011 |
|
Nasza miłość jest jak wiatr: nie widzę jej ale ją czuje.
|
|
|
evolet dodano: 28 grudnia 2011 |
|
Czas biegnie kochanie. Nagle zauważasz że biegnie tuz po Twojej twarzy.
|
|
|
evolet dodano: 28 grudnia 2011 |
|
Możne jest tak jak mówiłeś, pójdziemy własnymi ścieżkami
i będzie dobrze. a jeśli dobrze to za mało?
|
|
|
evolet dodano: 28 grudnia 2011 |
|
"Wiesz jak to jest budzić się rano z poczuciem beznadziei,
czuć ze miłość twojego życia budzi się przy nie właściwym facecie,
a jednocześnie mieć nadzieje ze ona jednak znajdzie szczęście,
nawet jeśli bez Ciebie"
|
|
|
evolet dodano: 28 grudnia 2011 |
|
W jednej chwili szybujesz po niebie, a w następnej stoisz w deszczu i patrzysz na rozpadające się życie.
|
|
|
evolet dodano: 28 grudnia 2011 |
|
Każdy ma jakieś marzenia. Jedne sie spełniają, inne nie, ale najważniejsze to cały czas marzyć...
|
|
|
evolet dodano: 28 grudnia 2011 |
|
'Niektórzy ludzie są ze sobą całe życie...'
|
|
|
evolet dodano: 28 grudnia 2011 |
|
-Uwielbiam być samotna bo wtedy można się bawić (...) a życie jest pełne wolności i potencjału.
-To właśnie jest najgorsze w chodzeniu z kimś. W jednej chwili ten ktoś jest ci bliższy niż ktokolwiek inny na świecie, a już w następnej mówi, że trzeba „odpocząć od siebie”, „poważnie porozmawiać” albo „może ty...”, i potem już nigdy go nie zobaczysz, i będziesz musiała przez następne pół roku wyobrażać sobie rozmowy, w których on cię błaga o powrót i wybuchać płaczem na widok jego szczoteczki do zębów.
|
|
|
evolet dodano: 28 grudnia 2011 |
|
Nadzieja jest bardzo niebezpieczna. Może doprowadzić człowieka do obłędu.
|
|
|
evolet dodano: 27 grudnia 2011 |
|
Pomagając komuś czujemy się potrzebni, wyjątkowi, najważniejsi dla tego kogoś; niestety jest też czarna strona tego - kiedy my prawie błagamy by nam ktoś pomógł, wtedy nie ma nikogo chętnego by to zrobić; nasze serce przeszywa niesamowity ból zawodu; odkrywamy wówczas, że ludzie nie mają w sobie odwagi by okazać się ludźmi; dociera do nas, że jesteśmy im zupełnie obojętni; mimo to jednak, gdy zdarza się, że ktoś znów potrzebuje naszej pomocy my i tak pomagamy...
|
|
|
|