 |
cariad.moblo.pl
jestem jedynie człowiekiem i cały czas popełniam błędy. grunt że staram się wyciągać wnioski.
|
|
 |
| cariad dodano: 23 listopada 2011 |
|
|
jestem jedynie człowiekiem i cały czas popełniam błędy. grunt, że staram się wyciągać wnioski.
|
|
|
| cariad dodano: 23 listopada 2011 |
|
|
gdybym mogła o tym zdecydować, to na pewno nie zamknęłabym cię w żadnej klatce, ani nie kazała siedzieć potulnie, nie byłbyś pilnowany, ale wolny jak ptak. bo wiesz, pozwoliłabym ci oblecieć cały świat i poznać na nim wszystkie dziewczyny, proszę bardzo, jesteś wolny. ale później to ty będziesz ofiarą satysfakcji w moich oczach, gdy wrócisz i uznasz, że to ja jestem tą najlepszą, jedyną, niezastąpioną, twoją.
|
|
| cariad dodał komentarz: |
23 listopada 2011 |
|
| cariad dodano: 21 listopada 2011 |
|
|
- ale Ty nie boisz się niczego ! - dziś się bałem. - dziś ? - tak. bałem się, że Cię stracę. | ponadczasowy Lion King
|
|
|
| cariad dodano: 21 listopada 2011 |
|
|
najbardziej powinniśmy obawiać się tych wrogów, którzy kiedyś byli naszymi przyjaciółmi. wiedzą o nas tak wiele, znają nasze atuty, zalety ale także ten słaby punkt. i wiedzą doskonale jak nas pokonać.
|
|
|
| cariad dodano: 21 listopada 2011 |
|
 |
nie widzę sensu w tym, aby każdego dnia wstając uśmiechać się do siebie, z blaskiem w oczach iść do przodu, nie zwracając uwagi na to co otacza. codziennie zatracać się w nadziei, że może jednak coś sprawi, że nagle zda sobie sprawę z tego wszystkiego, z tego, że szczęściem dla niego była moja obecność, mój uśmiech, oddech, i wróci przepraszając za każdą mą łze i krople krwi na mych nadgarstkach. nie widzę już sensu w tym by nadal żyć, by oddychać, tak swobodnie jak kiedyś, kiedy te nawet najmniejsze szczegóły w mym życiu, nie były brane pod uwagę. | endoftime.
|
|
|
| cariad dodano: 21 listopada 2011 |
|
|
głupio pytasz, nadal boli. żeby jeszcze z każdym dniem tak samo.
a tu kurwa z każdym coraz bardziej.
|
|
| cariad dodał komentarz: |
20 listopada 2011 |
|
| cariad dodano: 20 listopada 2011 |
|
|
[cz. 2] włożył jej ręce do własnych rękawiczek i pocałował chłodem w obdarty policzek. - jestem, - powiedział, - już dobrze. popatrzyła na niego z ironią we wzroku. - jesteś. właśnie skończyły mi się fajki i alkohol. teraz muszę radzić sobie sama. bo ty zaraz odejdziesz, przecież to tylko sen. - nie to nie sen, wróciłem po ciebie. przepraszam, że dopiero teraz, ale... - urwał. nagle osunęła się na beton i upadła rozbijając czoła, nie zdążył jej złapać. chwycił ją za policzek, odwrócił głowę. otwarła oczy i wyszeptała - spóźniłeś się, tak mi przykro. powieki opadły z hukiem, -niee ! - krzyczał. na próżno. jednak nagle obudziła się i mrugnęła do niego okiem. zabrał ją na ręce i okrył w domu ciepłym kocem. podał kubek z gorącą herbatą. - żyjesz. - uśmiechnął się. - mało brakowało. - wiem, ale śmierć uciekła jak Cię zobaczyła. tak w ogóle co tutaj robię ? co ty tu robisz ? - kocham Cię. - odpowiedział. to wystarczyło. w końcu był Nowy rok, a Oni dostali nową szansę.
|
|
|
| cariad dodano: 20 listopada 2011 |
|
|
[cz. 1] poczuł znajomy zapach jej perfum wymieszany z zapachem tytoniu. sądził, że to tylko złudzenie, ale coś kazało mu się zatrzymać. zwolnił kroku, odwrócił się. marzły mu ręce, schował je pospiesznie do kieszeni, mróz bawił się jego oddechem. rzeczywiście, była tam. siedziała na murku w zabłoconej sukience, niedbale zarzuconej kurtce, między drżącymi palcami trzymała dopalającego się już papierosa, tak dawno nie paliła. drugą ręką podtrzymywała ciężką głowę, w której pewnie teraz wszystko wirowało. chwiała się z zimna i z wódki. pod oczami roztaczały się czarne smugi, musiała płakać bardzo długo. niedbałe loki na głowie doprawiały pikantnie całość, rzucone obok szpilki i krew zasychająca na palcach rąk i stóp. jeszcze ostro i intensywnie czerwona, jak kolor jej paznokci. wiedział dobrze, jak bardzo ją kocha, a przez tyle czasu nie umiał tego powiedzieć, a teraz... po prostu się jej bał. mimo to nie zastanawiając się podszedł i zabrał jej z ust szluga, otulił do swojej kurtki
|
|
|
| cariad dodano: 20 listopada 2011 |
|
|
otworzyłam oczy, wstałam z ziemi, pościeliłam łóżko. włożyłam kolczyki do uszu, przemyłam twarz lodowatą wodą, dreszcz przebiegł mi po całym ciele lekko je pobudzając. patrzyłam moment w lustro nieświadomym wzrokiem, nie wiedziałam już sama, co myśleć o tej dziewczynie w odbiciu. szybko oprószyłam różem wychudłe kości policzkowe, teraz pięknie kontrastowały z bladymi ustami i cerą. pociągnęłam rzęsy tuszem, rozczesałam połamane kosmyki. pomalowałam paznokcie, popsikałam się ulubionymi niegdyś perfumami, uchyliłam lekko okno. siadłam przy biurku, wyjęłam zeszyty, zaczęłam pisać zadania, te z piątku i zaległe, z przed miesiąca. palce coraz bardziej mi drżały, chyba nie dam rady. długopis wyleciał mi z rąk, krzyknęłam i szybko przywarłam dłoń do ust. świeży jeszcze tusz spływał już po policzkach. wepchnęłam niedbale wszystkie książki do plecaka, kopnęłam pod ścianę. co robię ? przecież jeszcze za wcześnie nawet na myślenie o powrocie do normalnego funkcjonowanie, a co dopiero praktykach.
|
|
|
| cariad dodano: 20 listopada 2011 |
|
|
wiesz, że kochałam Cię już wtedy, jak byłam jeszcze rozwrzeszczana małolatą w trampkach w czaszki, różowej koszulce i myślałam o świecie, jak o przyjacielu. od tych czterech lat tylko Twoje imię w sercu się nie zmieniło.
|
|
|
|
Dodaj komentarz