 |
|
11 dni. daję radę. obiecałam przecież. myślę nad wyjazdem. za rok mam maturę. moja koleżanka w maju, po maturze, wyjeżdża do pracy jako au pair. myślę nad tym samym. na rok. potem znów na rok i potem jeszcze na rok. czy tu coś na mnie czeka? mój przyjaciel chyba się we mnie zakochuje. a ja nie wiem czy jestem tego godna. chciałabym stąd zniknąć. najlepiej właśnie z tym przyjacielem. na rok, na 2. na wieczność.? on jest cudowny. kochany, opiekuńczy. pomaga mi wydostać się z tego chorego zauroczenia. a ja nie wiem czy dałabym radę się w nim zakochać. na razie muszę przetrwać to głupie pożądanie. dam radę. wierzę w to. wierzę w siebie. wyjazd muszę jeszcze przemyśleć.
|
|
|
|
obiecałam ci . a ja dotrzymuję słowa. dam radę. weekend bez myślenia.
|
|
|
|
chciałabym już 26 kwietnia. niech on już skończy szkołę. niech zniknie. niech wreszcie będę mogła chociaż w spokoju pójść do kawiarni, bez widywania go. wiem. wiem, że wtedy bez jego widoku będę jeszcze bardziej tęsknić. jednak wydaje mi się, że wtedy łatwiej zapomnę. oczywiście, że będę cholernie tęskniła - to nieuniknione. w kawiarni był ze mną mój przyjaciel. dużo do mnie mówił. wiedział, że ciągle się patrzę na niego. jednak próbował mnie rozśmieszyć. w pewnym momencie próbowałam się zaśmiać.
ale poczułam, że już nie jestem sobą..
|
|
|
|
to jest ... nawet nie wiem jak to określić..
tęsknię. a jednak tęsknię. mogę go widywać raz dziennie. mijać na korytarzu i z udawanym uśmiechem mówić 'siema'. ale nie mogę nic więcej. nie radzę sobie, gdy tak jak na przykład dziś siedziałam z nim w jednym pomieszczeniu chyba więcej niż 30 minut. nie umiem. nie radzę sobie, gdy muszę przez tyle czasu słuchać jego głosu. nie radzę sobie, gdy muszę przez tyle czasu na niego patrzeć. nie radzę sobie, gdy wiem, że on jest w pobliżu. w szkole jest inaczej. przechodzisz korytarzem ciągle spotykając jakichś znajomych. możesz go minąć. możesz nawet na niego spojrzeć i poudawać, że to co on zrobił ciebie nie złamało. ale to daję radę zrobić tylko na ułamek sekundy, ponieważ takie udawanie jest CHOLERNIE trudne.. a dziś.? dziś siedząc w kawiarence i mając go ciągle przed oczami i patrząc się ciągle na niego - nie radziłam sobie. co jakiś czas odwracał się i chociaż zerkał co robię. to dla mnie zbyt wiele.
|
|
|
|
minął tydzień. nie wiem czy tęsknię. a może to przyzwyczajenie a nie tęsknota.? wiem, że nie powinnam tęsknić. nie za kimś takim. ubrałam dziś sweterek, który kojarzy mi się z nim. widział mnie. obciął włosy. może ja też powinnam...? pierwsze głupie 'siema' od tygodnia. najbardziej boli jego głos. usłyszane przypadkowo słowo z jego ust. i najgorsza jest świadomość, że on ma gdzieś to, że mnie zranił. bo on ciągle myśli o niej... to za nią tęskni. nie za mną. ja nic nie znaczyłam. byłam odskocznią na 41 dni. nie wiem czy go pokochałam. nie wiem czy to zauroczenie czy miłość. brakuje czegoś co on w sobie ma. coś, czego ja nie mogę mieć. bo on nie jest mój. i nigdy moim nie był.
|
|
|
|
bloga zamierzam pisać dla siebie. nikt z moich znajomych nie będzie o nim wiedział. przynajmniej taka jest koncepcja...
|
|
|
|
Dodaj komentarz