 |
ansomia.moblo.pl
bo co może zdziałać zwykła dziewczyna w trampkach nie?
|
|
 |
|
bo co może zdziałać zwykła dziewczyna w trampkach, nie?
|
|
|
|
kobieta nie zawsze potrzebuje romantyka, bądź od czasu do czasu bezczelny, brutalny, pociągnij ją za sobą, przyciśnij do ściany i pocałuj tak, by straciła oddech.
|
|
|
|
najgorzej jest wieczorem, kiedy kładę się do łóżka, wkładam słuchawki w uszy i zaczyna się bit. wtedy wszystko mi wraca. słowa piosenki gdzieś odpływają i pojawia się twoja twarz, przypominają mi się różne sytuacje związane z tobą, wyobrażam sobie naszą przyszłość.. i wtedy do oczu napływają mi łzy. serce ściska się całej siły i braknie oddechu, bo przecież nie będzie żadnej wspólnej przyszłości. nie byłam w stanie cię przy sobie zatrzymać.
|
|
|
|
marzę o dniu w którym zadzwonisz do mnie i zapytasz co robię wieczorem.. powiem, że na razie nie mam nic w planach, a jak zapytasz czy się z tobą umówię, nie odpowiem od razu. gdy tylko odłożę słuchawkę, zacznę skakać po łóżku i całować wszystko co się da. zjem nawet brokuły, których nie cierpię.. i tak, w tym czasie w mojej głowie będziesz tylko ty. odczekam kilka godzin i oddzwonię. powiem, że się zgadzam. wskoczę w ulubioną sukienkę i wyjdę na spotkanie. na najważniejszy wieczór mojego życia. ta noc będzie niezapomniana. wrócę do domu, rzucę się na łóżko i odtworzę sobie wszystko jeszcze raz: twój telefon, widok ciebie, nieśmiałego w eleganckiej, granatowej koszuli z bukietem róż i to nieśmiałe "cześć" z twoich kochanych ust, potem wspaniała noc a na koniec.. niewinny, wspaniały uroczy i przecudny pierwszy pocałunek. tak oto zacznie się nasza przygoda. o tym marzę.
|
|
|
|
i co z tego, że płaczę po nocach w poduszkę, co z tego, że myślę o różnych rzeczach, co z tego, skoro nikt o tym nie wie i nigdy się nie dowie, bo na zewnątrz jestem całkiem normalną i szczęśliwą kobietą, bawiącą się w dorosłe życie?
|
|
|
|
ten pocałunek był zachłanny, palący, gorączkowy, spazmatyczny aż bolący. wyrażał wszystko: pragnienie, namiętność, pasję.. piętnował. pokonywał. obezwładniał. kategorycznie nakazywał uległość. upajał, ogłuszał, oślepiał. jak to możliwe żeby on w tak łatwy sposób potrafił doprowadzić mnie do tego hipnotycznego stanu.. zauroczenia? obłędu? czemu jest tak zawzięty? dlaczego nie pozwoli o sobie zapomnieć?
|
|
|
|
on? po prostu uczynił mnie piękniejszą. i wiesz, że nie chodzi mi o wygląd. inni, którzy zabiegali o moje względy, chcieli od razu odkryć wszystkie karty. poukładać puzzle i prosić o rękę. on tego nie robi. zadaje pytania, których nikt inny nigdy mi nie zadał. jego w istocie interesuje to co myślę, mówię, robię, dokąd idę. kiedy czytam książkę, on chce wiedzieć co czuję po pierwszym rozdziale. co mi się nie podobało, co bym zmieniła. kiedy płaczę nie próbuje mnie rozśmieszyć. po prostu jest. tak samo, gdy jestem smutna. robi mi herbatę, siada naprzeciw mnie po turecku i wpatruję się we mnie tymi swoimi brązowymi oczami. polubiłam jego obecność. stał się częścią tego mojego chaosu w którym żyję.
|
|
|
|
pragnę cię jak nikogo na tym świecie. myślę o tobie i tęsknię kiedy cię nie ma obok. jednak boję się. boję się w to zaangażować. na przeszkodzie stoi jakaś blokada, która wieje strachem i wyzwaniem. z jednej strony, o niczym innym nie marzę. z drugiej strony nie wyobrażam sobie tego wszystkiego. nie wiem czy podołam. jednak, chcę. chcę spróbować. a ty weź to doceń i zauważ w końcu.
|
|
|
|
pijąc za błędy, na pewno przypomnę sobie o tobie.
|
|
|
|
rozum, czemu zwracasz uwagę na samych kretynów? serce, to ty bijesz jak popierdolone na ich widok.
|
|
|
|
moglibyśmy wsiąść do samochodów i jechać sobie naprzeciw, sprawdzić, które z nas skręci pierwsze.
|
|
|
|
nikt nie wie jednak, co czuje porcelanowe serce, zamknięte jak w szklanej butelce.
|
|
|
|
Dodaj komentarz