 |
ansomia.moblo.pl
musisz dać szansę tej miłości. za kilka lat obudzisz się obok tłustego doktora przemądrzałego egocentryka albo alkoholika i wtedy zdasz sobie sprawę że to nie ten.
|
|
 |
|
musisz dać szansę tej miłości. za kilka lat obudzisz się obok tłustego doktora, przemądrzałego egocentryka, albo alkoholika i wtedy zdasz sobie sprawę, że to nie ten. że to on był tym jedynym, właściwym. ale wtedy będzie za późno.
|
|
|
|
otwórz oczy i wytańcz swoją historię albo zamknij je i śnij dalej swój piękny sen.
|
|
|
|
jakiś głos szeptał do ucha ostatnią część wersu, że ty i ja, że jak to tak i że to nie ma sensu.
|
|
|
|
spotyka się dwóch kumpli. jeden pyta drugiego: - kto ci podbił oko? - żona kurczakiem. - jak to? - normalnie, ona schyliła się do lodówki po kurczaka a ja ją od tyłu. - to ona nie lubi od tyłu? - lubi, ale nie w Tesco.
|
|
|
|
kiedyś oglądając wspólnie bajkę "mój brat niedźwiedź" spodobała się nam niedźwiedzia obietnica. nazywała się obietnicą na mały palec. przysięgliśmy w ten sam sposób, że zawsze będziemy sobie bliscy i gdyby któremukolwiek z nas działa się krzywda, bez żadnego zastanowienia sobie pomożemy. kiedy rozstawaliśmy się pół roku później, dotarł do mnie tak naprawdę sens owej obietnicy. miłość nie przetrwała próby czasu, ale to nie powód, żeby walczyć ze sobą, żeby ot tak sobie znienawidzić kogoś kogo się kochało. wiedziałam doskonale co powinnam zrobić. schowałam dumę do kieszeni, odstawiłam na chwilę uczucia na bok. pomimo, że to on mnie zostawił, pamiętając o naszej przysiędze zapewniłam go, że zawsze może na mnie liczyć. nie było tłuczenia talerzy, kłótni, wrzasków. świat nie stanął w miejscu, choć wyraźnie poczułam jak pękło mi serce. przyjęłam to z godnością. nie pozwalając wypłynąć ani jednej łzie. nie w jego obecności. nigdy się nie dowie jak płakałam, gdy zamknęły się za nim drzwi.
|
|
|
|
romantyczne spacery i te nocą po wódce, wciąż nie wiem gdzie zgubiliśmy to, co wywalczone z trudem.
|
|
|
|
utnę ci rękę i pomacham ci nią na pożegnanie, śmiejąc ci się w twarz. wtedy zobaczysz jak boli, gdy tracisz część siebie i widzisz, jak szczęście wyśmiewa się z ciebie.
|
|
|
|
przyjacielu, nie jestem dziewczynką do której można dzwonić raz na tydzień, żeby nie mieć wyrzutów sumienia, że jest się chujem i się zapomniało.
|
|
|
|
gdybym miała wrócić w przeszłość, to przepraszam, ale wysiadam na tej stacji, bo nie chcę o tym myśleć, a tym bardziej o tym gadać. nie chcę rozmawiać na ten temat bo to przykre i może się spełni to, że w końcu zniknę.
|
|
|
|
bliskim mów, gdyby pytali, że chwilowo zmieniłam adres, że w niebie leczę duszę z silnego przedawkowania rzeczywistości.
|
|
|
|
wkrótce nadejdzie ten dzień, w którym będziemy mijać się ulicą. wtedy będę ulotna jak sen, już nie będziesz mógł mnie mieć. będziesz mógł jedynie patrzeć, jak powoli znikam wśród przechodniów.
|
|
|
|
pamiętasz te czasy, gdy spadł pierwszy śnieg a my bez czapki, z rozwiązanym szalikiem i niezapiętą kurtką, wybiegaliśmy na dwór, byle tylko poczuć, że jest zima, aby nacieszyć się tym co mamy, pamiętasz? bo ja już chyba zapominam.
|
|
|
|
Dodaj komentarz