 |
aguusx33.moblo.pl
auć! syknęłam. spojrzał na mnie czule. co się stało? zapytał. naelektryzowałeś się trochę od tego słoneczka kochanie. i mnie tu teraz prądem traktujesz. s
|
|
 |
|
- auć! - syknęłam. spojrzał na mnie czule. - co się stało? - zapytał. - naelektryzowałeś się trochę od tego słoneczka, kochanie. i mnie tu teraz prądem traktujesz. - szepnęłam uśmiechając się. odwzajemnił uśmiech. ujął jedną ręką mój podbródek. - przepras.. - zaczął. zamknęłam mu usta pocałunkiem.
|
|
|
|
nie zostawiłam Cię dlatego, bo przestałam Cię kochać. uznałam, że zacznie Ci mnie brakować, zrozumiesz swoje błędy. zmienisz się. i najzwyczajniej w świecie wrócisz. szkoda, że nie zrozumiałeś. bo pomimo tego, że kumple, szlugi i browar byli dla Ciebie ważniejsi, niż ja, było mi przy Tobie tak cholernie dobrze..
|
|
|
|
Ty, sam, w wakacje? przecież to z góry było zbyt absurdalne. niemożliwe. jakoś mnie nie dziwi Twój opis o kolejne panience. o tym jak strasznie kochasz, na zawsze. wiesz co jest przykre? nie masz do Niej nawet na tyle szacunku, żeby napisać Jej imię z dużej litery. najzwyczajniej w świecie rzucisz Ją, bo nie będzie chciała się z Tobą przespać. w sumie to już nawet nie jest przykre, a chore. nie wiesz jak chciałabym bardzo móc Ją uświadomić jaki jesteś. wiem, że umiesz się maskować. i wiem, że ona nie zdaje sobie sprawy z kim ma do czynienia. też tak miałam. jasne, Ty uroczym i delikatnym..
|
|
|
|
i musiałeś znaleźć sobie właśnie taką panienkę? moją imienniczkę? zobacz co zrobiłeś! teraz wszyscy myślą, że do Ciebie wróciłam. uważają mnie za łatwą i miękką laskę, którą bez problemu możesz manipulować. nie jestem taka. nie dla Ciebie. nie po tym co zrobiłeś. znienawidziłam Cię, 'kochanie'.
|
|
|
|
teraz mam normalnych znajomych. takich z którymi mogę rozmawiać godzinami o wszystkim, siedzieć na piasku przy zachodzącym słońcu i narzekać jak razi w oczy, kiedy tylko mam ochotę wypić kieliszek wina, bezkarnie odpalać kolejne papierosy. śmiać się bez powodu, od tak. nawet męska część moich przyjaciół. znajomość bez krzty pożądania. czysta. oni nie pragną dzikiego seksu, czy ostrych pocałunków. chcę korzystać z tego, że nie wkroczyłam na razie w etap dorosłości. więc, wybacz, ale Ty na razie, żegnaj. za kilka lat się odezwę.
|
|
|
|
dawniej byłam dla Ciebie wszystkim. byłam tą Twoją cholerną królewną, o którą tak się troszczyłeś. podobnież. z biegiem czasu coraz bardziej w to wątpię. teraz nie stać Cię nawet na najsubtelniejsze 'cześć' w moją stronę. to boli. byłeś najbliższą mi osobą, stałeś się kimś zupełnie obcym.
|
|
|
|
byłeś moją inspiracją. na picie, palenie, nocne melanże, pyskowanie nauczycielom, wagary. nie sądzisz, że to dość niepoprawna inspiracja? może i by mi to nie przeszkadzało. tylko wiesz, przez Ciebie nie byłam sobą. udawałam kogoś kim nie jesteś. więc grzecznie Cię proszę, kotku. wypierdalaj. raz na zawsze zniknij i nie psuj mi tego co zdążyłam naprawić po Twoim odejściu. nie wracaj. już wystarczy.
|
|
|
|
a ja wierzę w przyjaźń damsko-męską. w końcu jest wiele par. rozumieją się bez słów. są przy sobie kiedy tego potrzebują. czyż to nie są warunki przyjaźni? każdy związek, każda miłość powinna opierać się na właśnie na tym. na przyjaźni. mając swoją drugą połówkę, powinniśmy posiadać przyjaciela. jednakże, istnieją też te sztuczne związki. udawane. kiedy jest się ze sobą tylko po to, żeby być. dla szpanu przed znajomymi. związki bezsensowne. bez krzty większego uczucia, wzajemnego szacunku i pożądania. dokładnie takie, jak nasz. no może.. podobne. my siebie pragnęliśmy.
|
|
|
|
szliśmy grupą wąską szczeliną na wycieczce szkolnej. nagle On, idący za mną, zaczął przydeptywać mi buty. - ej, auć! co Ty robisz? - syknęłam. - przepraszam, kochanie. ale cii. chciałem być tylko bliżej. - szepnął i objął mnie w pasie. zaczęłam zaciągać się Jego zapachem przypominając sobie nasze chwile. jak w filmie. wszystkie po kolei. był cudowny. w każdym calu. - boże drogi. może się ruszycie? chciałbym w końcu stąd wyjść! - krzyknął przewodnik. zdałam sobie sprawę, że stoję w miejscu. ja i On. blokując przejście wszystkim. cóż. - przepraszam. - odparłam. uśmiechnęłam się. - kocham Cię. chodź. - dodałam cicho łapiąc Go za rękę.
|
|
|
|
nawet w obliczu śmierci mnie nie zostawił. tak jak dawniej obiecywał. byliśmy sami w płomieniach. wystraszona, ze łzami w oczach usiadłam na ziemi czekając na koniec. on zachował zimną krew. nie wybiegł z płonącego domu, ratując się. zwinnymi ruchami przemieszczał się pomiędzy ogniem. dobył do mnie, wziął na ręce i wyniósł. po drodze uspakajał, mówiąc, że wszystko będzie dobrze, że jest przy mnie. wierzyłam mu, a on robił wszystko, żeby mnie nie zawieść. już bezpieczna, zaczęłam majaczyć. o moim łańcuszku, który był w komodzie. łańcuszku, który miał dla mnie przeogromne znaczenie. - na prawdę Ci jest potrzebny? - jęknął. pokiwałam potwierdzająco głową nie zdając sobie sprawy z tego, co robię. po chwili widziałam tylko zamazany obraz tego jak On coraz bardziej się ode mnie oddala. idzie w stronę płonącego domu. do końca nie wiem co potem się ze mną działo. straciłam kontakt z rzeczywistością. jedno jest pewne. ani łańcuszka, ani Jego, więcej nie zobaczyłam.
|
|
|
|
i cholera mnie bierze kiedy patrzę jak czule Ją przytula. jak namiętnie pracują Ich języki przy pocałunku. z odległości kilku metrów słyszę głośne kołatanie Ich serc. widzę zarumienione policzki i iskierki w oczach. kochają się. a ja nie mam na to żadnego wpływu, chociaż tak bardzo bym chciała.. no co tak na mnie patrzysz? nie, nie. jasne, że zapomniałam. tak tylko mi się zebrało na żarty.
|
|
|
|
Dodaj komentarz