|
Gdzie jesteś? Ja chcę wyleczyć nas z tej fobii. Pragnę znać miejsce, móc je kojarzyć z uściskiem naszych dłoni, z tym błyskiem w oku toni, z tobą, który trwoni każdą łzę będąc ze mną. Nie musieć powracać do nich. Czy ta chwila miała taką wartość, jaką ma teraz? Czy wspominasz z utęsknieniem radość, słodkie westchnienia? Myśli w sobie zbieram.Ty uciekałeś przed nią nie raz. Może ona przeciekała ci przez palce - Proszę przebacz. Czuję jak serce wybija z melodii twe najprawdziwsze imię. I nie mogę się powstrzymać. Chcę wraz z tobą z gruntu zniknąć. przyszłość nas podtrzyma myślą, że co piękne będzie żyć, bo to co nam tu zasiać przyszło już na zawsze w nas zakwitło.
|
Dodaj komentarz
