Słońce promienie rozdaje Z uśmiechem biegnę im naprzeciw W zimowym chłodzie dnia Tak mało jest ich przecież Stoję w jasnym ich kręgu Z ciepłem rozlanym w sercu Zapatrzona w chwilę tą jedną Bez rąk, bez duszy zniewolonej Kroczę do nikąd...... Byle dalej, byle prędzej... Rozterki bezwładna niemoc Wzmaga żalu gorzki smak Na ustach spragnionych czułości Ciepłe prądy toczą wody swe Wokół ciała ludzkie grzęzną W bagnistej mazi życia Zatapiając swe ciała bezpowrotnie Nie stanowiąc już całości i zespolenia Zagłębiając się w strefę ciszy Ukołysana jej milczącymi tonami Uciekam od twarzy pozbawionych wyrazu Od obojętności kryjącej się w spojrzeniu.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!