|
Stoi w oknie i patrzy, jak pada.
Stoi w oknie i słucha, jak pada.
Wyciąga przed siebie dłoń i czuje chłodny, skroplony dotyk świata na skórze. Ale świat jej nie czuje.
Oczy bogów skierowane są w inną stronę.
Nieistotna kropla życia w oceanie ludzkich istnień.
Tutaj przemija się cicho. W nowowybudowanych domach nie ma echa.
Kolejne pragnienie. Kolejna myśli. Kolejna minuta. Kolejne słowo. Kolejna kropla.
Nieme poddaństwo bohaterów wobec Losu.
|
Dodaj komentarz
