Patrzysz wstecz i pamiętasz, że to już było, ten cały cyrk który miał nigdy więcej się nie powtórzyć i myślisz, że chyba znowu przeterminował Ci się mózg zachowując się tak jakbyś żądał naprawy, a tak naprawdę to sam musisz go naprawić, bo nie ma skurwysynów od naprawy mózgów a nawet jeśli by byli to wątpię by mieli czas poprzez ciągłe zlecenia. Gardzisz tym wszystkim, bo zdaje Ci się, że życie samo w sobie jest złe Mimo to dalej żyjesz czekając na niespodziankę A jak już dorastasz to wiesz, że wszystkie niespodzianki były oszukane. I teraz chcesz, aby ktoś inny się pojawił i żebyś cały ten burdel mógł rozłożyć na dwoje A potem już w ogóle rozłożyć, tak jak rozkłada się ciało człowieka tylko trochę szybciej i bez zbędnych kości.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!