|
Nić porozumienia bez słów.
W tym oto tu teraz miejscu.
Nie reszta świata nie istniała,
tylko z Tobą, tylko wtedy, wtedy chciałam.
Mam w pamięci ten letarg- odtąd wciąż mam.
Jak na zdjęciach seria tonąc w brązach.
Bez nieszczęścia pochłonięta na te chwile.
W Twoich rękach odnalazłam idyllę.
W Twoich ustach odnalazłam enklawę.
Pustka, zamęt poszły w niepamięć.
Na ten moment zatonę w Twoje dłonie.
Twoje palce na mej skórze stworzą powieść.
Ej pamiętam jak dziś tą bliskość, gdy się świt wspiął
na widnokrąg przyszło zniknąć.
Tysiąc razy wtedy przysiągł mój gest, że jesteśmy stworzeni dla siebie.
|
Dodaj komentarz
