Mieszkamy tak daleko od siebie, a jednak każda z nas nosi cząstkę drugiej w sobie. Zbyt długa cisza i każda zaczyna się martwić. Musimy mieć pewność, że ta druga gdzieś tam jest - zdrowa i bezpieczna, na tej samej plancie, pod tą samą gwiazdę. Więź, którą uplotłyśmy dawno temu, jest cienka jak nić, ale mocna niczym stal.
|