|
Wiem, że w pewien dziwny sposób uda mi się to wszystko przetrwać, ale czuję taki okropny brak sił. Pustkę, która mnie niszczy . Żal, który wypala w sercu ogromną dziurę. Boję się, że to, co się w nim zapisało, wkrótce ulegnie czasowi. Rozpłynie się, odejdzie, odfrunie, zniknie … A przecież to wszystko, co mam teraz. Wspomnienia, które bolą i te, którą bolą mniej. Ale są …
|
Dodaj komentarz
