W to miejsce, gdzie jesteś tak miękko niedomknięta, tak ciepło uchylona, jakbyś nosiła w sobie przejście na tamtą stronę, ukrytą w równo przyciętym żywopłocie ciała jedyną furtkę na zewnątrz, do ogrodu, co zarósł dzikim bzem i lawendą. Więc możesz być pewna, Bóg ci tego nigdy nie wybaczy. Nigdy ci tego nie zapomni. Bóg cię kiedyś zabije. Z zazdrości o mnie.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!