Widzę siebie w lustrze Szare, zwykłe odbicie Myślę co tu robię? ,,Do dupy z tym życiem!” Krzyczeć potrafię To daje mi sens. Jestem zwykłą wariatką Ale ja tak chcę.. Już nie widzę sensu Odpływa razem z krwią Tylko jedna osoba jest podporą mą.. Widzę czerwone strugi Lecą po moich rękach.. W mej głowie jedna myśl: ,,Czy skończy się ta udręka?” Czuję większy ból Na rękach i ten w środku.. Ten w środku bo zdałam sobie sprawę On już nie powie do mnie „kotku” Już zawsze byłabym sama Czy zrobiłam coś złego..? Ja tylko chciałam skrócić Czas cierpienia mego.. Czy kiedyś to się skończy.? Mam nadzieję, że tak.. Że wiatr me prochy rozrzuci Jak nasiona mak.. Powoli tracę świadomość.. Nie widzę światła już. Oczy się zamykają, Myśli pokrywa kurz. Słyszę chrobot zamka Znów przyszedł ratunek. Dlaczego to robię? Odpowiedzieć nie umiem..

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!