Nie można było zrobić nic, tylko patrzeć, jak biegnie niczym uciekający z pola strach na wróble jak pojawia się i znika w mroku. Niósł ze sobą tyle cierpienia, że aż nim promieniował. Taka jest natura smutku - nie można przed nim uciec, ciągnie się za Tobą, zostawiając niekończące się pasmo udręki.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!