Spójrz w jej oczy, najczystsze i najbardziej przestraszone, jakie kiedykolwiek mogłbyś zauważyć. Widzisz tę prawdę? Marne kary nie zadziałały, próba zrozumienia uratowała jej życie, odciągnęła od chorej rzeczywistości. I ona wciaż upada i nagle się podnosi, my zaś ze zdziwieniem gapimy się, nie mogąc pojąć, jak po tylu upadkach i nieudanych wzlotach, można się tak wzmocnić... Ona stoi tuż przed nami, rozebrana do naga, z prawdą na wierzchu i wszystkimi wydarzeniami z przeszłości, poparzone palce, podcięte nadgarstki, tak błahe dla nas sprawy.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!