|
Gdybym te 6 lat temu, kiedy poznałam Ciebie, wiedziała jak to się wszystko skończy, to zamiast uśmiechu który wysłałam Ci tego wieczoru, odwróciłabym się w drugą stronę. Zapytasz dlaczego? Tamten wieczór, równo 6 lat temu, był pierwszym krokiem do mojego cierpienia, do zniszczenia całego mojego życia. Miało być zupełnie odwrotnie, miała być miłość na całe życie, nieskończone szczęście, a stałeś się moim przekleństwem, demonem i wszystkim tym co najgorsze. Wolałabym nigdy Cię nie poznać. / napisana
|
Dodaj komentarz
he.is.my.hope:
Odpisuje z opóźnieniem, za mało mnie tutaj...Kochana jesteś. To jedno Twoje zdanie tak bardzo mnie poruszyło. Mało komu mogę powiedzieć, napisać, że wcale nie jest ok, że to dalej boli, choć już inaczej i że życie wciąż nie przyniosło mi odpowiedzi na to wszystko co się stało. Tyle lat, a ja wciąż w tym samym punkcie życia, nie wierzę,że odejście jednej osoby zostawiło we mnie takie spustoszenie.Życie idzie do przodu i jest lepiej niż lata temu, ale dzisiaj nie chciałabym go poznać, kochać. Mam coraz większy żal do niego, złość, a nie tak powinno być po tak długim czasie. Bliżej mi do nienawiści niż obojętności. Nie umiem patrzeć na to wszystko co mi zabrał, co już nie będzie nasze. Nie płaczę juz, nie rozpaczam, oddycham znacznie lżej, ale stałam się sceptyczna, zniecierpliwiona i pozbawiona wiary w siebie, ludzi i lepsze jutro. To tyle. Innym mówię, że juz dobrze, bo jest dobrze, ale... A co u Ciebie wojowniczko?
