|
kiedy tak poszłam z przyjaciółką na wieczorek pielgrzymowiczów, jak ich zobaczyłam, zmęczonych, wyczerpanych, ale pełnych ducha dobrej zabawy, śmiejących się i tańczących, tak bardzo chciałam spędzić z nimi te kolejne dni, dojść na Jasną Górę, pokonując ileś tam kilometrów, śpiewając, modląc się, a wieczorem bawiąc i wypoczywając po ciężkim dniu. aż oczy mi się zaszkliły, że nie mogłam w tym roku podróżować z nimi, ale przyrzekam sobie, że za rok będę należeć do ich grona i o własnych siłach dojdę do Częstochowy.
|
Dodaj komentarz
niesmialaa:
nie jestes sama, tez mialam plany isc xD
madzialena2706:
;d mam to samo . ;p
twojainspiracja:
dacie radę. nie jest łatwo, ale ma się w sobie taką wewnętrzną siłę, która pozwala pokonywać wszelkie trudności. A dni spędzone na pielgrzymce ze wspaniałymi ludźmi są najpiękniejszymi chwilami w roku, które dają siłę na resztę dni. :)
