[ CZ2. ] 'Nie jestem mała!' Złapałam się pod boki. 'Jasne. Ładnie pachnie, dla mnie też robisz?' Zapytał i musnął palcem o sos. 'Spadaj! Ktoś mi kazał zrobić więcej makaronu, nie wiedzieć czemu.' Spojrzałam znacząco na brata. Usiadłszy do stołu, wpierw zadawałam pełno pytań nowo przybyłemu, a później sama otrzymałam dużo, niekiedy niezręcznych pytań. 'Słyszałem, że było niedobrze.' Wbiłam wzrok w brata. Ten się uśmiechnął od ucha do ucha. 'Jak będziesz chciała, to koleś nie będzie rozróżniał, gdzie ma dupę a gdzie twarz.' Wybuchłam śmiechem. 'Serio mówię. Od zawsze byłaś moją małą siostrą, wiesz.' Uśmiechnęłam się szeroko. 'To dlaczego tak zniknąłeś? Wiesz, jak to zabolało?' Zapytałam, udając smutek, chociaż nie musiałam mocno grać. 'Za dziewczyną wyjechałem. Ale mnie olała. No, ale do siostry wróciłem, więc na razie nie wyjeżdżam nigdzie. A następną laskę, to pierw poznam z Tobą i Ty ją ocenisz.' Zajarałam się. 'Mam dwóch starszych braci, którzy liczą się z moim zdaniem, cudowne.'

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!