(cz.2) Zmęczona zakupami i tym całym zamieszaniem, zostawiłam rodziców i wróciłam do domu.Po drodze coraz bardziej psuł mi się humor.Byłam taka zła, że co roku przez Ciebie nie potrafiłam cieszyć się z niegdyś mojego ulubionego dnia w roku..Gdy doszłam do domu, zobaczyłam, że ktoś przed nim stoi.Jakby na kogoś czekał.Padał śnieg więc nie rozpoznałam kto to był.Dopiero gdy podeszłam bliżej ujrzałam znajomą twarz.Zamarłam..Przed moim domem stałeś Ty.Spojrzałam na Ciebie pytająco, a Ty po chwili wahania zacząłeś mówić.Kiedy skończyłeś niezbyt zgrabną wypowiedź, nie mogłam uwierzyć w to co usłyszałam. "Że co niby? Zależy? Teraz? I tak nagle?".Przygryzł delikatnie wargę i wyszeptał: "Nie od teraz mi zależy..Zależało już wcześniej..Tylko..Tego nie dostrzegałem.." Powiedziawszy to przytulił mnie a ja mimowolnie się rozpłakałam.Okropny ucisk na sercu zniknął,a zamiast niego, poczułam rozkoszne ciepło.To były moje najpiękniejsze święta..

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!